Vandaag ben ik een beetje down. Ondanks dat ik eigenlijk een heerlijke dag heb gehad, met een geweldige rit in de zonneschijn, de kap eraf en mijn geliefde naast me. Omdat ik pijn heb aan mijn arm, vreemd genoeg op een heel andere plek dan ik zou verwachten na de behandeling van afgelopen maandag. Maar vooral omdat ik me zorgen maak over de oudste spruit.Om te beginnen wil ik wel even melden dat ik de oudste spruit geweldig vind, dat hij zich dagelijks bewijst als fijne volwassen knul die zich vaak verstandelijk en al redenerend zijn 10 jaar helemaal ontstijgt. Tuurlijk heeft hij zo zijn issues, maar wie heeft die niet. Maar ik moet echt zeggen dat ik hem de afgelopen periode zag groeien en bloeien naar een echte jongeman.
Jammer genoeg valt mij dan ook de terugval in gedrag op die zich dit weekend voordoet, het stompzinnige gegiechel, het domme gedrag naar meisjes en het zogenaamde stoer en cool zijn, zo ontzettend rauw op. En dit alles onder de invloed van een, iets ouder, vriendje die weer een weekje terug is voor een vakantie.
Moet je als ouder nu zo’n vriendje ruwweg maar verbieden? of prijs je hem de hemel in (en de voordeur uit)? Ik weet het eigenlijk niet en als ik terugdenk aan de acties die mijn vaak tot wanhoop gedreven ouders hebben uitgevoerd om mij weg te houden bij mijn toenmalige “verkeerde” vrienden…. dan denk ik dat ik hem maar gewoon op moet sluiten in het kolenhok, samen met een mp3 speler met alleen dat ene nummer er maar op (je weet wel, van dat jochie waar we dankzij die ene film maar niet van verlost kunnen raken).
Ach, misschien moet ik het maar gewoon laten voor wat het is en denken dat hij vanzelf weer bij zijn positieven gaat komen. Dat is mij tenslotte ook gelukt, maar of ik wil wachten tot hij ook 21 is en in Amsterdam op een kamertje woont……
