Heerlijk, de burgerturven dagen zijn weer in het land. De opgelegde gezelligheid druipt van de met nepsneeuw bespoten ramen terwijl de radio jockey zich in allerlei bochten wringt om ook het laatste restje vals sentiment uit de luidsprekers te laten sijpelen. George “bend over in a public toilet” Michael mekkert om een verloren kerstliefde en Mariah Carey laat haar notenladder weer eens horen.
De verwarming heb ik een graadje hoger gezet, want warm en behaaglijk. Vrouwlief heeft 2 kerstbomen volledig opgetuigd (minus 1 vorig jaar gesneuvelde piek) en met de hele club genieten we nu van het geflikker van de 30 snoeren gekleurde lampjes. De achterburen hebben ook een zwakke poging ondernomen om het record stroomverbruiker van ons af te nemen maar dat hebben we subtiel opgelost door nog 2 lichtsnoer elanden in de voortuin te ketsen. Bij de voordeur staat de pan en de voorverpakte chocomel (ja een merk want die is zoooooooveeeeeel romiger) al klaar voor als het onverhoopt dit jaar toch gaat lukken met die dichtgevroren sloot voor de deur. De lokale supermarkt is vakkundig ontdaan van alles wat maar naar kerstachtig vreten riekt en het gourmetstel (ja, die kerel van Princess moet ook wat verdienen en de tieten van Tatjana lagen zo mooi op de braadplaat in de folder) is onder de trap uitgetrokken en ontdaan van het stof en de muizenkeutels.
Als je al die strapatzen die wij in Nederland uithalen rond deze periode eens aan een nader onderzoek onderwerpt dan zijn we eigenlijk wel een vreemd volk. Met de traditionele kerstviering heeft het allemaal geen flikker meer te maken. Dat is door de Amerikaanse Coca Cola Company volledig naar de achtergrond gedrongen (wel heel knap dat je als suikerwaterclub een wereldwijd feest annexeert). Wij hadden geen kerstman (want de kerstman is gewoon Sinterklaas) en al helemaal geen overvloed aan vreten. De eerste kerstbomen kwamen overwaaien uit Duitsland en werden hier geïntroduceerd door een dominee die de verderfelijke heidense feesten wat wilde temperen en de gezelligheid binnen het gezin wilde promoten. Heel CDA dus.
En toch….. als het hele gezin behaaglijk binnen is verzameld en zich op de TV banken heeft geïnstalleerd om de verfilming van Scrooge te zien trekt er door mij een heel ontspannen gevoel. Een moment waarop alles op zijn plaats valt en je weet dat het zo moet zijn. Kerstmis, ik ben er gek op.
