de plashoeve, wat een uitzichtje
Zo, weer een dagje voorbij. Toch bijzonder hoe geweldig een gewone vrijdag kan zijn..
Het begon al met het wandelen vanochtend met vriend Kluivert. We kwamen allerlei hondenvriendjes tegen (twee Deense doggen, een Argentijn, een Bobtail en niet te vergeten een Jack Russel), en ook de bijbehorende baasjes die ook wel te pruimen zijn voor een praatje pot.
Gewoon, een beetje dollen terwijl de honden zichzelf uitlaten. En natuurlijk hebben we een prachtverhaal verzonnen om het gips te verklaren om de pols en hand van onze buurchick (zelf geeft ze aan nog steeds in die leeftijdscategorie te vallen, maar volgens mij houd dat toch echt binnenkort een keertje op). Het verhaaltje dat we verzonnen? Ach, iets met kickboksen en een wild gevecht (om een boodschappenwagentje bij de AH). Na de nodige heroïsche stoten en afweer acties gaf onze buurchick een harde linkse directe recht op de neus van haar 20 kilo zwaardere opponent en terwijl het bloed eruit spoot hoorde ze het kraken…helaas was dat kraken niet het neusbotje van haar in een tuinbroek geklede, gemillimeterde bijna onherkenbaar vrouwelijke tegenstander maar dus van haar liefelijke pinkie….. Dat soort slap gelul dus. Want dat klinkt een heel stuk beter dan van de trap gevallen ;-).
Na thuiskomst besloten om eindelijk dan maar naar buurman A. zijn werk te rijden, want het was er wel het weer voor en de voorband van onze prachtige glimmende Saab bleef maar lucht verliezen. Lief, die genoot van haar vrije dag door een marketingplan tot in de laatste komma’s te ontrafelen besloot dat dat wel een heel prettig ritje zou zijn. Vandaar dat we samen maar zijn ingestegen om een ritje te maken naar de verre Aalsmeerse werkplaats. En ja hoor, buur A had het euvel al heel snel gevonden, en verholpen. Een spijkertje lichter en wat stikstof rijker (bandenvulling) konden wij met een gerust hart onze rit voortzetten.
Genietend in onze Saab besloten wij om onszelf wat extra genoegens cadeau te doen door de rit naar huis via de kruip-, sluip- en tussendoorweggetjes te vervolgen. Wat een heerlijkheid. Ik kan het iedereen aanraden (ik stuur de commissie rekening nog wel Victor) om een geweldige Saab Cabrio aan te schaffen. Op de weg tussen Uithoorn en Mijdrecht hoorde je het getjilp van de vogeltjes terwijl het zonnetje vriendelijk je huid verwarmt met haar strelende stralen.
Omdat lief en ik ook maar menselijk zijn, en deze overload aan genieten even moesten verwerken zijn we gestopt in Vinkeveen, bij de Plashoeve (ja,bij leven Andre H. zijn stamkroeg) om ons te verpozen op een prettige lunch en een koel drankje terwijl we uitkeken over het aldaar gesitueerde haventje. Ach, jeugdsentiment. Waar zijn de tijden gebleven dat pap en mam daar een eigen eilandje hadden waar de bootjes en surfplanken klaarlagen om waterig vertier te brengen. Ik heb er leren zwemmen… aan een touw dat vastgeknoopt was aan een zwemvest, zo’n 43 jaar geleden. Geweldige herinneringen.
En zo was het alweer tijd om de kinderen van hun school te verlossen. Maar ook dan heb je soms nog tijd om wat leuks te doen tussen het verzinnen van een maaltijd en het uitvoeren van de benodigde handelingen om dat verzonnen prakje op de dis te krijgen. Dus heb ik na veel research eindelijk de stoute wok aangetrokken om zelf eens te proberen Sambal te maken. Het resultaat mag er volgens de kenners zijn….
En dan te bedenken dat deze dag nog niet voorbij is. Ik ga nog een ritje maken in de Saab….
