Sinds het vorige bericht is er veel gebeurd in ons Belgische paradijs. Vriend Tom “de Bouwer” is al een paar keer geweest, we hebben vriendin Sara (en haar machtige machine) leren kennen, we hebben kennis gemaakt met de wijkagent – een verplichting wanneer je je inschrijft als bewoner in een gemeente in Belgie – en we zijn nog druk met opruimen/aanpassen en kleine klusje in ons huis.
Laat ik beginnen bij het begin. Ik zeg ons huis, maar officieel is het dat dus nog steeds niet. Het huis is nog niet “beschreven” zoals ze dat hier zo mooi zeggen. Het uitstel komt door de vergunningprocedure. Wij willen hier wel kunnen wonen, dus hebben we als voorwaarde ingesteld dat er een vergunningswijziging doorgevoerd moet worden. van agrarische bedrijfswoning naar een zonevreemde gezinswoning. Nou is dat geen probleem en ondertussen is de vergunning (onder voorwaarden) toegekend, maar na de toekenning moet er nog een inspraakronde plaats gaan vinden. Op de vorige war er niets binnen gekomen en ook de provincie had geen bezwaar (landbouw & visserij moest er ook een plasje over doen), maar toch nog een rondje. Dat rondje scheelt ons weer een maand – of meer, want December. Hoewel we dus stiekem al her en der aan het werk zijn mag dat officieel nog niet. Gelukkig hebben we een geweldig goed contact met Stef en zijn zus Beatrix (echt prachtige mensen) dus een beetje manoeuvreerruimte is er wel.
Zo hebben we de originele gaskachel eruit gegooid. hij sloeg de helft van de tijd toch al af, zonder aanstalten te maken weer aan te gaan als de temperatuur te laag werd dus weg met die ouwe meuk.
We hebben in de plaats van het oude beestje een mooi houtkacheltje laten komen. We reden op weg naar de drankhandel van mijn broer langs KachelWeelde en zijn gewoon binnen gestapt. Deze hadden ze staan en de volgende dag werd hij al afgeleverd en geïnstalleerd. Het is een houtkacheltje dat wonderbaarlijk goed past in de woning, alsof hij er gewoon thuishoort. Een van onze betere aankopen want we genieten dagelijks van de vriendelijke warmte, het boeiende vlammenspel en de sfeer die het ding ons brengt. er gaat niets boven een warme chocomelk (cecemelk noemen ze dat hier) met een flinke klodder slagroom bij het loeiende vuurtje.
Wat er ook is gedaan… vooruitlopend op de sloopverplichting in de vergunning hebben we vast een kleine (nou ja…..kleine…) aanpassing laten plaatsvinden. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ook de plantperiode voor bomen meespeelde. Hoe zit dat? Nou, Nieke wil graag de oude glorie herstellen van de woning – de Grande Dame waardig terug brengen naar de 21ste eeuw. Volgens de berichten stond er ooit een boomgaard naast het huis. Nu is een complete boomgaard mij wat te hoog gegrepen, maar een paar fruit- en sierfruitbomen is wel heel leuk. niet als productie of zelfs maar serieuze fruitopbrengst maar meer voor het esthetische en het gezellige. Nieke pakt dat dan ook voortvarend aan. De tuin (mwah… knollenveld met achterstallig onderhoud) was gelardeerd met oude stronken van gekapte zieke bomen en overleden planten. Er stond nog een drooggevallen (lekke) vijver met een soort van kabouterbrug en achterin een verkrotte volière (let op, dat ding was ook behoorlijk groot – 15 meter minimaal) waar de originele eigenaar ooit fazanten in heeft gefokt.
Goed, boomgaard maken dus. Eerst moet dan alles eruit. En dat doe ik niet met een schepje (omdat ik dan nu nog bezig zou zijn). Gelukkig kwam Sara ons helpen. via de tamtam (Peter, HELP) zijn we aan het nummer van Frank gekomen, Frank had geen tijd maar wel kennissen, en daar kwam Sara. Een stoer wijfke met skills!
Na haar heftige entree bleek ze heel kundig, en vooral ook doortastend. In een poep en een scheet (nou, vooruit, ietsje langer) had ze de stronken, de vijver en een stukje van de volière gesloopt en netjes opgestapeld in verschillende hopen. Omdat wij vonden dat het klikte hebben we haar nog terug gevraagd voor het netjes afwerken van de rest. Sara kent gelukkig mensen, dus de omgewerkte tuin is na alle werkzaamheden netjes gemaakt en wij hebben er de boompjes maar ingezet. een beetje zielig, die paar sprieten in de grote lege ruimte (banaan, pakhuis….) maar dat heeft gewoon wat tijd nodig. We hebben in ieder geval een stapje in de goede richting gedaan.
