Al een tijdje erger ik me aan de titels die rondgaan in de commerciële hoek. Of het nu komt door de titelgeilheid van de mensen of door dat bedrijven (lees de boekhouders die tegenwoordig bedrijven leiden) zich schamen dat juist hun product verkocht moet worden weet ik niet. Feit is dat er nooit meer gewoon “Verkoper” op een kaartje staat.
Meestal is het accountmanager maar ik heb ook al “External contacts manager” voorbij zien komen. Ik heb de betreffende persoon gevraagd of ie nu echt trots was op zijn kaartje en dat was die lul nog ook. Onnodig om te zeggen dat hij aan mij (met z’n bekakte accent) nog geen glas water in de woestijn kon verkopen.
Verkoper is geen scheldwoord! Een echte verkoper is juist een raspaardje die onder alle omstandigheden, in alle geledingen van de maatschappij zijn of haar product aan de man brengt op een dusdanige wijze dat de klant nog terugkomt voor meer ook. Een echte verkoper maakt het niet uit of dat op de markt is of in een luxe kantoor. Want een echte verkoper weet dat het draait om geld. Zijn geld, dat alleen nog even bij de klant op de rekening staat.
Een verkoper is iemand die in staat is om een relatie aan te gaan met zijn opponent, de klant, en deze relatie in stand weet te houden. Ondanks dat het product niet helemaal doet wat het zou moeten doen, ondanks die botte hond van de boekhouding die allerlei rare betalingsvoorwaarden eist, ondanks de overwerkte logistieke afdeling en ondanks de salesmanager die ook zo nodig een plasje wil doen over de klant om in de toekomst deze als “zijn” klant of succes op te eisen. Want een echte verkoper weet dat een verkoop een emotionele zaak is, voor beide partijen, en dat ratio bij de selectie van een leverancier slechts 20% is. De overige 80% is gewoon emotioneel, een kwestie van gunnen dus.
