Helemaal van de pot gerukt zijn ze! Tijdens het doornemen van de dagelijkse dingetjes ontvlamde mijn woede door een stukje in het AD, en als trouwe lezer kan u zich wel voorstellen waarom. Vooral de quote van die PvdA-er (die wel dezelfde achternaam heeft maar ik ontken alle familiebanden en als die er al zouden zijn dan excommuniceer ik hem gewoon) geeft blijk van een grote betrokkenheid bij zijn achterban. Een achterban die godzijdank steeds verder wegsmelt.
Waar halen die inhalige werkschuwe zetelvullers, die nooit onder hun slijmerige steen uit kruipen behalve dan ten tijde van verkiezingen (lees: zelfprofileringsperiode), het lef vandaan om zichzelf te vergelijken met mensen die rond moeten komen van 1.000 euro (of veel minder) per maand. Blijkbaar staan deze figuren los van enige realiteitszin en hebben zij (allemaal) geen flauw idee wat er op dit moment in ons land speelt. Armoede is geen bedreiging meer voor veel mensen maar een harde realiteit. Voedselbanken kunnen de toeloop niet aan, het Leger des Heils heeft geen plek meer en zij zitten te mauwen over 170 euro op een schofterig hoog salaris van 7.300,- euro!
En wat kunnen we er in vredesnaam nog aan doen? Niet zo heel veel want ondanks alles wat er tijdens verkiezingstijd geroepen wordt blijkt dat op welke partij je ook stemt het toch een pot nat is. De gedane beloften worden onder het mom van “Politieke realiteit” direct overboord geflikkerd wanneer de beoogde coalitie dat enigzins handig voorkomt, er worden zelfs een complete regeerakkoord fluks door de papiervernietiger gehaald om nog maar enigszins geloofwaardig te kunnen blijven. Maar niet alleen de polifrieken en hun clubjes zijn hier debet. Nee, ook u als kiezer heeft nagelaten om duidelijk te zeggen waar het op staat. Of dat nu komt door het gebrek aan fatsoenlijke partijen of door het hoge SBS6 gehalte van de gemiddelde Nederlander een feit blijft dat wanneer wij met z’n allen er niet op stemmen en onze stem aan een betere alternatief geven het soort kamerleden die we nu hebben geen enkele kans zouden hebben.
Wij laten ons verleiden door hele dure hoeren, met dien verstande dat wij hun niet naaien, maar dat dit andersom wel het geval is. Kamerlid zou geen carrière mogen zijn. het lidmaatschap van de 2e kamer is eerder een roeping, die je naar eer en geweten zou moeten vervullen met altijd in je achterhoofd de zware verantwoordelijkheid die je is gedelegeerd door je kiezers. Maar in de huidige tijd is dat helaas een uthopie.
