Enige tijd terug (veels te lang geleden, ik weet dat ik weinig schijf de laatste tijd) melde ik op deze stek iets over onze tuin. Wilde plannen hadden we. En de realisatie daarvan moest natuurlijk allemaal lowcost (want “ons ben zuunig“). Nou, dat hebben we geweten………
De daadwerkelijke aanzet was natuurlijk iets anders dan de shingles op de schuur en de stormschade. Wat mij betreft had dat nog best een jaartje mee gekund. Nee, de daadwerkelijke oorzaak van de verbeterdrift werd in eerste instantie gevoed door de nieuwe buren (in tweede instantie de groeiende irritatie over de constante ruzies, het geluidsoverlast en het gewoon niet willen aanzien van de buurkinderen, van de andere buren, op de trampoline en in de vervanger daarvan het zwembad).
Terug naar de nieuwe buren. Die wilde een nieuwe schutting op de erfgrens in plaats van het al 23 jaar goed functionerende hardhout. En, of wij daar aan wilden meebetalen.
Met de kennis die ik nu heb had toen gewoon NEE moeten zeggen. Maar dat deed ik niet natuurlijk niet. Je wilt toch een beetje aardig zijn voor je nieuwe buren en zeker niet overkomen als een gierige botte krent.
Een kanttekening: we hadden de nieuwe buurvrouw al verschillende keren uitgenodigd om eens koffie te komen drinken, maar dit was de eerste keer dat ze dat daadwerkelijk ook deed. En daarbij gelijk om een financiële bijdrage vroeg.
Een tip voor eenieder die in eenzelfde situatie terechtkomt, zorg dat je de controle zelf houd. Want wij maakten gewoon ons deel van de verschuldigde pecunia over naar de buurvrouw, die daarvoor vervolgens een tuinman aan het werk zette. En die tuinman, dat was een hele slimme.
De dames (buurvrouw en mijn vrouw) hadden een schutting uitgezocht. Bij Jonk (de plaatselijke afzetters voor al uw tuinhout en steen). Een mooie hardhouten/beton schutting, geheel volgens de laatste tuintrends. De aanwezige tuinman van de buurvrouw maakte een offerte die de buurvrouw nog eens nabelde, want het leek zo goedkoop.
De lelijke schutting
Dat klopte wel, dat goedkope, want toen de tuinhulpjes de bestaande schutting eruit hadden gesloopt kwam de aap uit de aanhanger… de meest goedkope beton/hout schutting. Dus niet de uitgezochte antraciet grijze met hardhouten schermen en een nette bovenrand, nee…. de standaard geïmpregneerde shizzle. Maar dan kijk je dus al tegen een ontbrekende schutting aan. Snel ingrijpen mocht niet meer baten. De snode tuinman wist dat hij ons voor het blok had en rekende voor de gewenste (en bestelde) schutting gewoon even 3x zoveel. En let wel, alle gesprekken gingen via-via, want wij waren geen opdrachtgever. Conclusie: de goedkope, lelijke schutting met de geïmpregneerde houtschermen werd met een paar kleine aanpassingen geplaatst.
Daar was de ellende niet mee gedaan hoor. De buurvrouw liet haar terras namelijk ook ophogen (en nieuwe bestrating en een nieuwe schuur, best leuk allemaal). Die ophoging drukte tegen de nieuwe schutting, die dankzij het niet in beton plaatsen van de staanders al fluks overhing onze tuin in.
Het commentaar van de tuinman? “Ik had toch gezegd dat jullie ook moesten gaan ophogen, want anders krijg je dat” Niet een sorry, ik heb het slecht geplaatst, niet een restitutie, niet een garantie oplossing, nee, een flagrante afwijzing van verantwoordelijkheid.
Een en ander bij elkaar opgeteld benadrukte in ieder geval dat we nu, gedwongen door omstandigheden, echt wat aan de tuin moesten gaan doen.
