De eenzame rugbyer
Vandaag mag ik ter ere van Halloween en Allerheiligen op de rugbyclub het volgende verhaal vertellen aan de TBM (dat zijn de jonkies) spelers. (meer…)
Vandaag mag ik ter ere van Halloween en Allerheiligen op de rugbyclub het volgende verhaal vertellen aan de TBM (dat zijn de jonkies) spelers. (meer…)
Zo voel ik me vandaag.
Ik merk dat ik ook na de eerste schok nog steeds behoorlijk aangeslagen ben door de dood van Ronnie. Niet alleen door de dood van Ron hoor, maar vooral ook de wijze waarop. De brute wreedheid waarmee een vertrouwde verschijning uit het hondenuitlaat circuit en je directe omgeving er zomaar ineens niet meer is.
Hoe wreed kan het leven zijn.
Op dezelfde wijze als zijn vader is nu Ron uit ons midden gerukt. Op een feestje was hij, om de verjaardag van twee vrienden te vieren. Op een mooie zwoele dag, barbecue, biertje en veel vrienden. Natuurlijk waren er ook mensen die niemand echt goed kende, maar die gewoon maar met iemand mee waren gekomen. Zoals de moordenaar van Ron.
Het word morbide hier op mijn webstek, maar hier volgt weer een stukje over een dode. Oude Oma is deze keer degene die het tijdelijke met het eeuwige heeft verwisseld. Oude Oma is de oma van mijn vrouw. En Oude Oma was er klaar mee. Letterlijk, ze wilde al een hele tijd liever dood. Eigenlijk sinds de dood van haar man, nu een jaar of 30 geleden, was voor Oude Oma de lol er wel vanaf.
is dood. Anthonie Kamerling, een acteur, heeft gisteren besloten om de stekker te verwijderen uit zijn verblijf op het ondermaanse. Waarom raakt mij dit? Is het omdat hij een Bekende Nederlander was, of zit er meer achter? Wat ik al schreef, iemand die ik niet ken is dood, en toch voel ik heel raar een soort van verwantschap, omdat de man regelmatig in mijn huiskamer verscheen, weliswaar via het TV scherm, maar toch. Of omdat ik regelmatig wat over hem las op het web of in de krant.
Zoals in het vorige stukje (en een stukje daarvoor) al werd vermeld is mijn Tante Tineke dood. Vandaar dat wij gisteren met de hele familie bijeen zijn geweest in diverse gelegenheden om haar een groots afscheid te verzorgen. En juist daar begint het bij mij te wringen en te knagen. Want ik weet niet zo goed hoe daarmee om te gaan.
Is er geheel onkarakteristiek tussenuit geknepen. De befaamde pijp aan Maarten gegeven, hoewel ome Dick nog had gezegd dat het pijp ding flink geld waard was en dat ze die Maarten al genoeg pijpen gaven. Tante Tineke, mijn peettante. Een bijzonder mens, waar ik in woelige tijden een rustplekje vond Lees meer…
Gisteren hebben we (de hele famdamely) ongeveer 350 km extra op de kilometerteller van het autootje gezet (voor die graaiers in den haag er weer een extra heffing opgooien). Ik ben op afscheidsbezoek geweest bij mijn peettante en daarna een rondje gemaakt naar de toch in de (nietzo) buurt wonende familieleden.
Wordt net gebeld door een snoesje van de Dela, met een heel prettig Brabants accent. Wou even mijn dekking doorlopen, of dat kon?. Iedereen die mij kent weet dat juist dat soort openingen bij mij niet direct tot een zinvol antwoord leid ;-).