Ja, daar ben ik mee getrouwd. Of liever gezegd, ondanks alles is zij met mij getrouwd. Dit uiteraard tot verbazing van velen en ook wel een beetje tot mijn verbazing. Maar daar gaat dit stukje niet over. Het stukje gaat over waarom ik juist nu denk dat ik een stoer wijf heb getrouwd. Het is namelijk zo dat mijn meissie op banenjacht is. Omdat het hol waar ze nu werkt in staat bleek om de totale investering van 1,5 miljoen aan in dienst getreden familieleden van de directie wist te verkwisten. Boeren slimmigheid noemen ze dat.
Anyways, mijn meisje is dus job hunting gegaan, en met enig succes. Op haat shortlist prijken 3 aanzienlijke bedrijven waarvan 2 A-merken zijn (de derde is eigendom van een A merk, maar dat telt niet helemaal). En om een van die bedrijven draait het nu. Een bedrijf in Hilversum dat qua secundaire arbeidsvoorwaarden erg interessant is (in ieder geval voor mij, als tv en gadget verslaafde).
Ze was door de eerste ronde (werving & selectie bureau), ze had al een prettig gesprek gehad met haar directe voorganger (waar ze in verband met verschrikkelijke sneeuwval maar liefst 3 uur te laat was) en daarna een gesprek met de directeur. Alle gesprekken met goed resultaat want zo’n kanjer zou maar voor jouw toko willen komen werken. Toch moest er nog een laatste, ingelast, gesprek komen. Er zou namelijk een nieuwe vent aan de top komen. Let wel, mijn meisje was razend enthousiast over de eerste gesprekken, over de plannen van en over de manier waarop de directeur op haar overkwam.
Ja, het laatste gesprek was best wel positief, maar met een vervelende ondertoon. Heel subtiel liet de nieuwe kerel weten dat wat de huidige directeur (die zijn baas wordt) allemaal had gedaan zijn goedkeuring niet kon wegdragen. En dat diegene die de directe leidinggevende van mijn vrouw zou worden, misschien wel de job niet aankon. En ja hoor, de thee drinkende bal twijfelde of mijn vrouw wel genoeg consumenten ervaring had…. Ja serieus. Mijn vrouw, die al jaren lang marketing karren optuigt en met volle snelheid laat scheuren door de winkels van dit land en verre buitenlanden. Er staan verschillende geslaagde acties bij o.a. Veronica en Microsoft op haar CV. Uit dat soort opmerkingen blijkt maar weer eens dat je om een manager te worden helemaal niet hoeft te kunnen lezen, of jezelf een beetje hoeft te verdiepen in een CV. Waar haalt zo’n eikel het toch vandaan…. Werkt zelf bij een van de grootste mislukkingen uit de geschiedenis van de Rabobank, heeft zichzelf een titeltje aangemeten (want bij dat projectje hebben ze geloof ik wel 36 directors van het een of ander) en denkt al omhoogvallend dat hij de wijsheid in pacht heeft.
Nou, dan heeft ie zich in ieder geval een beetje verkeken op mijn vrouw. Die heeft in de praktijk namelijk bewezen wat ze waard is en is niet bij gebrek aan beter in een organisatie omhoog gevallen. Die pakt gewoon de telefoon na het gesprek en neemt zich voor om niet voor zo’n zak hooi te gaan werken, waardoor de favoriet van iedereen binnen de organisatie ineens uit de sollicitatieprocedure wegvalt. En die dat ook netjes, met redenen omkleed meld aan de huidige directeur, die de baas wordt van de theedrinkende bal. Tja… soms zou ik best een vliegje op de muur willen zijn om te kijken hoe het volgende gesprek tussen die twee loopt.
Kortom, ik ben heel trots op mijn stoere wijf.
