Dank voor de spellingchecker, wat een woord is het toch, recensent. Ik moest mezelf toch echt door de techniek laten verbeteren. Maar goed, ik heb dat in een ver verleden wel gedaan, een recensie schrijven. Over een restaurant waar ik had gegeten. Over meerdere restaurants trouwens. Zelfs mijn favoriete eetstek is toen niet ontkomen aan mijn stofkam. Maar waarom begin ik daar nu weer over? Nou, omdat ik me eigenlijk stiekem best wel druk maak over een verkapte sollicitatie die ik heb gedaan. Bij de een van de lokalen, om het zo maar eens te zeggen, zoeken ze een persoon die op kosten van de krant uit eten wil gaan. Daar staat dan wel tegenover dat je er een stukje over moet schrijven, liefst zo dat de lezers van de krant dit nog willen lezen ook.
Vaste bezoekers van mijn uithoek weten dan dat ik over een dergelijke propositie eerst eens goed nadenk, maar ook dat nadenken ook niet direct mijn sterkste punt is. Eten wel! Dus heb ik fluks gereageerd en mijn sollicitatie per digitale duif de deur uit gemikt.
Terug naar waar het eigenlijk om draait, de restaurantrecensie. Als ik terugkijk op mijn eerste stappen was ik nogal ongeorganiseerd. Daar bedoel ik mee dat er geen duidelijke lijn zat in de beoordelingscriteria. Dat is een van de dingen die ik nu compleet anders zou doen. Gewoon, een vaste checklist maken met punten die nu van belang zijn voor mij om te genieten. Niet alleen over het eten zelf, maar ook over de ambiance; is de zaak een beetje passend aangekleed? Zit je onaangenaam dicht op het andere tafeltje met de bellende hooggetoupeerde buurvrouw die je graag mee laat genieten van alle intieme zaken die zij met haar hartsvriendin door de GSM bespreekt? En wat te denken over de bediening; is het een beetje vriendelijk of is het een zaak waar ze denken dat jij dankbaar moet zijn dat je er mag eten? Zijn ze attent, zijn ze laks? Hebben ze verstand van wat ze uitserveren of is het slechts een baantje waarmee het zakgeld danwel de studiefinanciering kan worden aangevuld. En het eten…. uiteindelijk is dat wel van belang in een restaurant. Want hoe prettig je ook zit, hoe fijn de open haard ook brand, hoe wulps de serveerster haar moves ook maakt, wanneer de risotto nog rauw is, het vlees zwart geblakerd of de vis snotterig is dan heeft het allemaal niet zo’n prettige nasmaak.
Ja, een vaste opbouw van een recensie lijkt mij wel van belang. En een foto. Dat moet er natuurlijk ook bij. Eten heeft wat mij betreft namelijk ook veel te maken met de presentatie. Flikker je een berg voer op een bord of maak je een bord op. Is de presentatie ouderwets of hypermodern. Daar kan ik wel weer wat mee.
In mijn hoofd vormt zich een lijstje, een lijstje waar ik wel mee uit de voeten kan. Helaas voor mijzelf ken ik de consequentie van een dergelijk gedachtenproces. Ook een beetje jammer voor jullie want dat betekent dat jullie de volgende keer een heuse recensie van het laatst bezochte eetpaleis op deze plek zullen vinden. Nog vrijwilligers die hun zaak getest willen hebben door een kritische doch positieve mee eter?
