Veelomvattende kop, raar…. maar ik heb dan ook best veel wat ik kwijt wil uit mijn hoofd. Veel spokende gedachten die malen in de beslotenheid van mijn hersenpan. En daar is deze digitale ruimte onder andere voor, om orde te scheppen in de waterval van loslopende gedachten.
Vluchtelingen. Eigenlijk een eigen stukkie waard, want complexe materie. Natuurlijk wil ik zielige mensen een veilige omgeving bieden waar ze in alle rust de afloop van het conflict (conflict is dus gewoon een full scale oorlog, waarbij vooral de gewone burgers de lul zijn met dank aan onbeschrijfbare wreedheden van de kibbelende partijen) kunnen afwachten. Maar ik wil ook dat deze vluchtelingen enigszins dankbaar zijn voor de geboden veilige haven waar ze de storm kunnen uitzitten. Dus, geen gemor of rare godsdienstperikelen. Maar dat schijnt niet zomaar te kunnen. Want als ik de media mag geloven lopen deze mensen ongeveer gelijk met de westerse maatschappij ten tijde van de Spaanse inquisitie. Dus, in plaats van gebruik te maken van de geboden veilige opvang zet een aantal raddraaiers gewoon de oorlog hier voort, of gaat zich te buiten aan aanstootgevend gedrag. Want, wanneer je al zoveel ellende hebt meegemaakt en gezien ben je een beetje van het padje af. Maakt ook de mogelijke (westerse) straf niet zoveel indruk meer. Moeten we daarom alle vluchtelingen maar weigeren? Nee, want dan lijden de goeie onder de kwaaie. Misschien moeten we wel beter screenen en daarna begeleiden.
Politiek. Een groot probleem in onze maatschappij is de politiek. Onze leiders der natie zijn verworden tot een besluitloze, compromiserende en op eigen gewin gerichte bende roofridders. Macht is het spelletje waar de dames en heren zich op focussen. Landsbelang (of zelfs burgerbelang) is een vergeten begrip. Net zo goed als het feit dat deze beroepsprofiteurs en baantjesjagers gekozen zijn om uw en mijn belang op grotere schaal te vertegenwoordigen. Partijprogramma’s zijn er uitsluitend om naar te verwijzen ten tijde van verkiezingen. Liegen is een geaccepteerd gemeengoed en geen van de veelverdienende sujetten blijkt in staat om consequenties moedig onder ogen te zien bij de zeldzame keren dat hun falen wordt afgestraft. Dan draait het wiel en vind men een nieuw baantje van waaruit het vervolg van de carrière in de luwte van het wachtgeld of kamerlidmaatschap vorm gegeven kan worden. De Orwelliaanse maatschappij is verworden tot werkelijkheid, ingevoerd door deze controleurs van eigenbelang door gebruik te maken van uw angst, overigens angst voor de door hun geschapen omstandigheden. Wat Hitler nooit gelukt is, met al zijn tanks en wapens, is voor de huidige politieke elite een eitje. Onderdrukking, uitholling van levensstandaard en zelfs het “verenigd Europa”. Ze drukken het door onze strot met uitsluitend hun eigen belang in gedachten. We hebben dringend behoefte aan een revolutie.
Excessen. Mooi woord eigenlijk. In het verlengde van de vorige paragraaf ligt de neiging van de mens om voor eigen gewin te gaan. En dat kan hele rare vormen aannemen. Zoals bepaalde mensen een ego vormen op basis van hun (vrijwilligers)functie. En dan dat ego met hand en tand verdedigen. Zichzelf omringen met meelopers, jaknikkers en hielenlikkers (je kent ze wel, het type “Woefdram“). De functie moet het respect afdwingen wat ze als mens nooit kunnen verdienen. Alles en vooral iedereen die een bedreiging vormt (lees:”over betere ideeën of meer capaciteiten beschikt”) wordt door dit soort figuren op alle mogelijke, en soms zelfs onmogelijke, manieren bestreden. Roddel, achterklap, stemmingmakerij…. niets is te dol om het eigen zorgvuldig bijeen gefantaseerde ego te beschermen. Maar gelukkig wordt dit soort egodrijvers na verloop van tijd vanzelf ontmaskerd. Uiteindelijk ontbreekt het hun aan de capaciteiten om het door hunzelf geconstrueerde takenpakket uit te voeren. En dan val je hard, heel hard op je plaat. Want iedereen die je val had kunnen breken heb je zelf aan de kant geschoven ter meerdere eer en glorie van je ego. Zelfs de meest toegedane meeloper zal je dan niet meer opvangen. Want die marcheren alweer op het volgende muziekstuk mee.
