En dan staat dat AA voor Arrogante Afwijzers.
Ik volg op een afstandje een sollicitant. Iemand met een prima baan, maar een beetje tegen het plafond van de doorgroeimogelijkheden. En ik verbaas en verwonder mijzelf over de huidige werkgeversmentaliteit. Het schijnt dat de sollicitatie wereld geregeerd wordt door arrogantie.
Twee jaar geleden nog maar kon men de gekste acties lezen in de kranten, uitgevoerd door bedrijven die wanhopig om gekwalificeerd personeel verlegen zaten. 2 jaar geleden. En dan nu, eind 2009 na een crisis, een lichte afname in vacatures en een algehele shake up van de markt. Nuftige trutjes, regelrecht van een schriftelijke cursus PZ, HR (of welke andere afkorting er is verzonnen voor deze overbodige personen) bepalen welke kandidaten een functie krijgen. Wat een drama en wat een armoede. Niet iemand die vakinhoudelijk weet wat er nodig is voor de job. Die worden tot in extremis afgeschermd. Een gekwalificeerd personeelslid (ja, inderdaad die van de schriftelijke cursus) is volledig gebrieft en weet van de hoed en de rand van het vakgebied. NOT.
De procedures op zich rammelen al aan alle kanten. Vaak begint het al met de advertentie. Het is schrikbarend welke hoeveelheid taalfouten je aantreft (ja, ook in mijn stukjes, ik weet het). Een glorieuze omschrijving van het beste bedrijf om voor te werken gevolgd door een korte alinea waarin staat wat men nu eigenlijk voor functionaris zoekt. Een e-mail adres (hoe modern) en een website adres complementeren dan de advertentie. Geen contactpersoon voor nadere informatie (die dan ook echt weet wat de functie inhoud) te bekennen, geen telefoonnummer om eens vooraf te informeren of de vacature aansluit bij de persoon (wat je in 1 minuut kan bepalen). Nee, liever heeft men, al dan niet digitaal, post. Want met mensen praten is lastig en je loopt het risico dat blijkt dat de briefing niet helemaal compleet blijkt.
Vervolgens is het heel normaal dat je de eerste maand niets hoort, tot je zelf maar eens de hoorn ter hand neemt en na veel vijven en zessen een echt persoon aan de lijn krijgt. Die in LBO Engels je wil vertellen dat hij (maar meestal zij) er nog niet aan is toegekomen om je te laten weten dat een andere kandidaat toch beter aansloot op de vacature, of dat de procedure nog loopt of dat ze zijn overweldigd door de respons of….. Waar het gewoon op neerkomt is dat het postvakje vol ligt en de HR persoon niet in staat blijkt om werk te verzetten en daadwerkelijk met de ontvangen zaken wat te doen en de rest netjes een afwijzing te sturen waaruit blijkt dat de originele sollicitatie ook daadwerkelijk is gelezen.
Ikzelf verwacht dat in 2010 de bedrijvigheid weer flink zal aantrekken. In het kielzog daarvan zal ook de personeelsschaarste haar lelijke hoofd weer opsteken. En dan zullen de bedrijven die nu gebruik maken van hiervoor beschreven sollicitatie procedures vanzelf hun trekken thuiskrijgen. De tijd dat je op een personeelsadvertentie (ongeveer 4000 euro in de telegraaf) 2 reacties kreeg ligt nog maar 2 jaar achter ons en mogelijk slechts 1 jaar voor ons.
En dat geld dus ook voor Thijs L. en zijn bedrijfje.
