mam en pap
De mensen die mij kennen en volgen hadden het kunnen zien aankomen. Moeders Ugh, mijn moeder, ons Mam, ze staat op de rand van haar bestaan. Terwijl ik dit schrijf slaapt ze. Palliatieve sedatie heet dat. Haar vechtlust was gebroken. Het ging niet meer. En daarom slaapt ze nu dus. Kunstmatig opgewekt met sterke medicijnen. Wakker worden gaat ze niet meer doen. De slaap van de levende gaat langzaam over in een eeuwige rust. Rust voor haar, maar ook voor ons. Het gevecht tegen de ziekte, het gevecht van haar leven, niemand wint dat gevecht uiteindelijk. Zelfs ons moeder niet.
Palliatieve sedatie dus. Tenminste, dat hadden ze gezegd. Je gaat gewoon slapen en je wordt niet meer wakker. Behalve bij ons moeder dus….Want toen ze eenmaal haar shot had gekregen en omringd door haar gezin uiteindelijk ontspande en haar ogen sloot, terwijl mijn vader vertederend al aaiend over haar rug afscheid nam en in tranen uitbarstte schoten haar ogen open en zei ze stellig: “Niet Huilen!”.
Doe dat maar eens. Hou je ogen maar eens droog. 54 jaar getrouwd, moeder van je kinderen, mede belever van je leven en basis van zoveel herinneringen.
Maar ook ik, die op zijn zachts gezegd een gecompliceerde relatie had met mijn moeder verbaas mezelf over de stortvloed aan tranen, verdriet en herinneringen die mij overspoelt. Mijn moeder. De verhalen van Klipta, Klipta, het zitten in de plee in mijn prachtige kleren toen de fotograaf van de Margriet kwam. Ze toveren een glimlach door mijn tranen heen. Maar ook de momenten van verdriet, boosheid en eigenlijk alles wat er maar gebeurt in 50 jaar zoon van zijn schieten voorbij. Het is mij ondertussen wel duidelijk dat je leven niet aan jouw ogen voorbij schiet, maar aan de ogen van je nabestaanden.
Gelukkig heb ik in alle rust afscheid kunnen nemen van je. Heb ik je nog kunnen bedanken en je een laatste zoen kunnen geven. Nog kunnen zeggen dat ik van je hou. Dat sterkt me in deze momenten van verdriet, net zoals de steun van mijn gezin dat nu doet.
Welterusten Moeders Ugh. Ik hou van je, ik zal je missen en nog heel veel en vaak de herinneringen die wij deelden levend houden.
