Omdat je na elk klantcontact steeds gevraagd wordt om je mening maar niet na het belangrijkste contact, de afname zelf, hierbij mijn mening over de vlucht met Transavia.
Mijn retourvlucht HV6868 uit Athene met Transavia stond in schril contrast met de heenvlucht. De heenvlucht was, allejezus vroeg, een positieve ervaring. Aan boord een spontane prettige crew, die vrolijk was. Ze hadden er zin in en waren duidelijk gericht op service en de passagiers. Prettige gesproken berichten over de intercom die goed verstaanbaar waren en waar zelfs een tikje vrolijkheid in doorklonk.
Terug was beduidend minder.Om te beginnen was er een vertraging van 20 minuten. Nou kan dat gebeuren, maar liever niet natuurlijk. Vervolgens de deceptie over het boarden zelf. Een dame stond bij de gate en schreef handmatig de nummers van de boardingpassen op ’n kartonnetje. Pakte dus gewoon de iPhone uit mijn hand. En wilde ook nog een paspoort zien? Hallo, this is Schengen! Maar vooruit dan maar, misschien is dat iets van de Grieken. Dat ze niet blij zijn dat je weer vertrekt ofzo.
Anyway, met de bus naar het vliegtuig (wat op zich wel wat heeft qua nostalgische vliegtuigromantiek vind ik). De trap op, en dan beginnen de kanttekeningen. Want echt welkom voelde ik me niet. Een steward en een stewardess stonden voor hun hokje met duidelijk meer aandacht voor elkaar dan voor de aan boord komende passagiers. Een uitgesproken welkom, behalve een obligaat goedenavond, was het niet. Op de opmerking dat ik al bang was dat ze niet meer zouden komen (want te laat) werd niet gereageerd. Gemiste kans. Een beetje ad-rem persoon had iets geroepen van ‘Natuurlijk wel” of als zo’n opmerking niet goed valt iets sarcastisch zoals “We moesten wel, anders houden ze ons salaris in”. Zet er dan twee kartonnen poppen neer, heb je net zoveel aan.
Toen de meeste mensen hun spullen hadden opgeborgen (altijd een chaotisch tafereel) kwam de steward met een berichtje over de intercom. Niet een Mea Culpa dat we iets te laat waren (ketting eraf gelopen, brug open, fietspomp kwijt). Nee, een flets en vlak bericht dat de vlucht vol zat dus dat we onze tassen onder de stoel voor ons moesten doen zodat de rolkoffers bovenin konden. Helaas pindakaas, toen zaten die bakken natuurlijk al barstensvol. Ik heb ook niemand zien opstaan om z’n spul eruit te halen. De obligate veiligheidsinstructie heb ik nog nooit, echt niet, zo afgeraffeld zien worden. Dat kan echt anders.
https://youtu.be/ji65WI5QLZI
Van het volgende verplichte nummer, de verkoop van de veel te dure shizzle, werd ik ook niet geprikkeld om wat aan te schaffen. De aankondiging gebeurde weer op bijna niet te verstane wijze met een snelle verwijzing naar de menukaart in de stoel. Ach, ik snap best dat je niet blij bent wanneer je niet geïnteresseerd bent in ’n onderdeel van je vak maar om het zo duidelijk te laten merken….
Gewoon, om te testen ben ik nog even naar voren gelopen. Met het excuus dat mijn jongste jarig was en of hij even in de cockpit mocht kijken. Ja, ik weet het. Sinds een stelletje debielen die flats in “Trumps own country” hebben neergehaald wordt dat niet meer gedaan. Maar pik dan de rest van de info op. D’r zit een jarig kind op je vlucht. Doe daar wat mee. Nope, in tegenstelling tot vorig jaar (KLM) helemaal niks. Volgens mij had de dame in kwestie het zelfs niet eens gehoord. Luisteren naar mensen is tenslotte ook een vak.
Transavia kan nog een hele hoop winnen in hun bejegening van de passagiers. Ook als je de heenvlucht al hebt gewerkt.
Gelukkig ben ik in slaap gevallen. Dat scheelde.
