Verjaardag, dus de jarige mocht, volgens de gebruiken van de familie, kiezen waar we gingen eten. Autistisch als ik ben (en niet alleen qua eten) hield ik mijn hart vast, want de heren zijn nogal eigenwijs wat betreft hun voedselkeuze. En jawel, het lood zonk in mijn schoenen toen na enige overpeinzingen het verlossende woord kwam. Hij wilde naar de wok. Ik heb een grondige hekel aan de wok. De wokschuren waar ik ben geweest bevestigen elk vooroordeel dat er leeft, en sommige heb ik zelfs direct bij het binnentreden in vliegende vaart weer verlaten. Meestal weet ik me er wel onderuit te wurmen door te wijzen op het vreetschuur karakter, de slechte hygiëne, de ongeïnteresseerde bediening en het slechte eten. Zo niet deze keer want traditie is heilig in ons gezin, en helemaal de verjaardagstraditie, dus vader hield wijselijk zijn mond en beruste in de wens van zoonlief.
Gelukkig voor mij is de jarige door het stijgen der jaren wat wijzer geworden en weet hij ook wel dat niet elke willekeurige tent een garantie voor succes biedt. De naburige schuur in Zeewolde valt, ondanks hun heerlijke teppanyaki biefstuk af door het (recente?) rapport van de voedsel en waren autoriteit. “Atlantis wordt gesloopt, dus die valt af” melde ik nog fijntjes, dus waar dacht meneer dan aan? “Nou pap, aan Atlantis. De nieuwe, want daar heb jij toch aan meebetaald”. U ziet, de Floriade wordt niet alleen beschreven in huize Groot maar ook uitgebreid besproken. Capitulerend tegen zoveel bijdehandigheid zijn we in het gezinsmobiel gestegen en hebben ons via de bouwput (voorheen rijkssnelweg A6) laten afzakken naar Almere Poort.
De bewegwijzering naar Atlantis is geheel conform de norm in een Almeers stadsdeel in ontwikkeling. Ontbrekend. Op goed geluk maar afgeslagen naar rechts richting de Topsporthal bij het stoplicht, en voor de hal langs gereden naar het fel verlichte Atlantis. Qua parkeerruimte valt het mee, ik kon mijn auto vlakbij kwijt en ook de verwachte zandvlakte was al keurig dicht bestraat. Het pand is indrukwekkend groot en fonkelnieuw. Hier is duidelijk flink aandacht en geld aan besteed. De gigantische draaideur geeft toegang tot een prachtige ruime hal die de garderobe en een ontvangstbalie bevat. Schoon, ruim en fris. Een aardige hostess ontvangt ons en deelt gelijk de eerste klap uit (in dit geval is die 30 euro waard): de jarige eet vandaag gratis. We worden efficiënt naar een tafel begeleid en mogen plaatsnemen.
Het staat hierboven allemaal al, mijn vooroordelen tegen dit soort tenten. Maar laat me jullie (en mezelf) verbazen. Wat een prachtig restaurant! Mooie vloeren, schone toiletten, ruim opgezet en groots. Toch als je eenmaal zit heb je niet het gevoel (in tegenstelling tot het vorige pand) dat je in een zaal zit. In tegendeel. Geen overheersend geluid van de andere eters maar een gezellig aandoende geroezemoes en een zacht gekletter van bestek wekken een gevoel van luxe dineren.
En dan het foodcourt. Zo heb ik het maar gedoopt, want keuken zou deze sectie van het restaurant echt tekort doen. Met recht een wereldkeuken. Mijn eerste indruk was er een van overweldigende keuze. Een BBQ deel, het traditionele Chinese gedeelte, het onvermijdelijke wok deel, de Teppanyaki platen en de grill, het dessert en dat alles omringd door koelingen met drankjes. Allemaal geweldig gepresenteerd, makkelijk te gebruiken en nagel nieuw. Aardig personeel dat attent te hulp schiet en de tijd neemt voor een praatje (en een trotse rondleiding door het restaurant) wanneer ze zien dat het geheel mij wat overdonderde.
Het eten. Ik heb zoveel mogelijk geproefd, echt. Zoveel mogelijk want ik kon echt niet meer eten dan ik gisterenavond heb gedaan. Het Chinese eten was beter dan bij mijn lokale afhaalrestaurant. Een ruime keuze van de populairste gerechten is er aanwezig en ze smaken allemaal lekker. Erg lekker! 2 borden vol lekker! Oh, en Jupiler op de (prachtige zelfbediening waar zelfs ’n dronken aardbei mee kan werken) tap.
Ronde 3, 4 en 5 door het foodcourt. In een klein hoekje tref ik de Indische gerechten. Iets waar ik sinds Kantjil in Amsterdam fan van ben. Jullie begrijpen het, weer twee borden. De eerste voorzichtig, om te proeven, de tweede omdat het buitengewoon ernstig lekker is! Ondanks dat ik eigenlijk gewoon ruimschoots vol zat moet en zal ik toch een toetje. Geen diner is compleet zonder tenslotte. Wat een overweldigende keuze kan je maken. Allemaal even aanlokkelijk en verleidelijk. Zelf een softijsje draaien, of je laat een aparte smaak maken op de ijsplaat. Wat mij betreft is het vernieuwde Atlantis een verrijking van het Almeerse culinaire landschap. Geen “Fine Dining” maar wel een uitmuntende plek waar je lekker met je gezin een heerlijke hap kan halen als alternatief voor de eeuwige boerenkool.
Als conclusie kan ik dan ook maar een ding melden. Ga eten bij Atlantis! Rij er voor om! Sterker nog, rij er speciaal naar toe! In de categorie wok restaurant staat Atlantis op eenzame hoogte.
