Gelijk hebben is nog geen gelijk krijgen.
Ik begin me enigszins machteloos te voelen. Wat kun je als burger wanneer je ten strijde trekt tegen een nalatige gemeente? Nou beste lezers, geen ene moer. De potentaten hebben zich ingedekt met laag na laag na laag aan juridische hekken. Nu zult u denken dat er in elk hek wel een paar mazen te vinden zijn, maar ondanks het inroepen van hulp van een zeer gerespecteerde en in de wetten doorknede deskundige (het was een verhelderend en zeer prettig, maar toch teleurstellend, gesprek) is het mij niet gelukt de maas te vinden waar we een kapstok doorheen kunnen steken om onze zaak aan op te hangen.
Utopisch is het allemaal heel makkelijk. Wij, de burgers, hebben een aantal organen in het leven geroepen om de zaken die de gemeenschap aangaan te regelen. Sterker nog, naar beste vermogen te regelen. Dat orgaan is dus de gemeente, maar ook een waterschap, een provincie, een nutsbedrijf en zelfs de regering in Den Haag.
Dat goede initiatief is helaas uitgegroeid naar een volwaardig waterhoofd dat het lichaam allang niet meer kan ondersteunen. Van al dat water kan je de volledige Sahara blijvend irrigeren.
Goed, in een utopie pak je de telefoon, pleegt een belletje en het probleem wordt verholpen (sterker nog, in een utopie zou het hele probleem niet een bestaan, want elke weldenkende persoon weet ook wel dat een grasveld onderhouden moet worden).
Helaas leven we niet in een utopie. We leven in Nederland, waar de mensen die wij hebben aangesteld om zaken voor ons te regelen allang niet meer voor ons werken. Waar de mensen en organisaties die wij ruimhartig betalen met de van ons geroofde belastingen allang niet meer bezig zijn met het behartigen van ons belang.
Ik, en anderen in het bewoners collectief zijn enigzins uit het veld geslagen. Enerzijds lees ik dat er gewoon weer 12,3 miljoen in de bodemloze Floriade put wordt gesodemieterd, anderzijds dat er weer een nieuwe ronde van bezuinigingen is afgeroepen over de bewoners van Almere.
Wat moeten we nu wanneer we gewoon een net grasveld voor de deur willen hebben. Waneer we gewoon prettig willen wonen in een fatsoenlijk onderhouden straat, buurtje, wijk, stadsdeel, of zelfs gemeente? Wie het weet mag het zeggen, maar voor mij lijkt het wel dat ik als een bedelaar met de pet in de hand moet buigen naar de mensen die ik heb aangesteld en die ik betaal om zaken af te smeken die vanzelfsprekend hadden moeten zijn.
