Een aantal stukjes terug heeft u kunnen lezen dat ik mijzelf niet meer zo kwaad maak. Misschien komt dat omdat ik er het nut niet van inzie om kwaad te worden op iets wat ik toch niet kan veranderen, misschien omdat ik afgeleid was en wel wat beters te doen heb. Maar, zoals zo vaak, is deze keer het nieuws heter dan mijn goede voornemens en ben ik toch bijzonder geagiteerd geraakt.
Dus, waar gaat het om? Om de arrogantie van de macht, want dat is de essentie. De Trias Politica is ons land al een behoorlijke tijd aanzienlijk geweld aangedaan, wie de krant leest en het internet een beetje volgt kan dat zelf wel constateren. Maar dan nu de nieuwste uitwas daarvan, de mediacode. Let wel, een code die door de RVD is opgesteld, nergens wettelijk onderbouwd is en uitsluitend betrekking heeft op het “Nederlandse” prinselijk paar en hun nazaten.
Gevoelsmatig kan ik me er wel iets bij voorstellen hoor, dat je niet elke keer dat je buitenkomt met je kids of vrouw door een horde fotografen wenst te worden besprongen. Lijkt mij ook gaan vervelen, elke keer dat je de kliko opentrekt om daar een zak met lege kaviaarblikken in te deponeren, in het gezicht van van Tellingen of Smulders te moeten kijken. Maar aan de andere kant, je vreet er wel van. Want wat nu als er geen hond meer zou komen als er weer eens Prinsjesdag is (de jaarlijkse tentoonstelling van de gehele familie) of dat er bij het doorknippen van weer een lintje een ongeïnteresseerde suppoost achter je staat te gapen om daarna de schaar af te pakken zodat je die niet in de door verlatingsangst ingegeven wanhoop door een duur kunstwerk zal rammen. Dan komt al heel snel de echte discussie op gang; wat moeten we eigenlijk met die familie? Hoe komen we er eigenlijk aan en belangrijker… hoe komen we er weer vanaf.
Maar daar gaat het hier niet om, het gaat om de zgn. mediacode. Want, hoe kan het bestaan dat in een democratisch land een voorlichtingsdienst journalisten oplegt wat en hoe ze over “nieuws” verslaan? Terwijl anderen in datzelfde land dagelijks gevolgd mogen worden in de publieke ruimte door overheidscamera’s. Wanneer deze mediacode wettelijk zou zijn vastgelegd (wat het natuurlijk niet is) dan spreken wij van rechtsongelijkheid. En dat druist in, treed met voeten etc., het basisbeginsel van onze wetgeving dat allen voor de wet gelijk zijn.
Ik ben dan ook benieuwd naar de uitspraak van de rechter, die eigenlijk niet anders kan dan de RVD uitlachen en overgaan tot de orde van de dag. Maar dat is dan puur wettelijk gezien. Gezien het hoge animal farm gehalte van de huidige magistraten en hun voetvolk ben ik bang dat er wel weer een bijzonder taaltechnisch hoogstandje de onwettelijkheid zal verdoezelen.
