Zo af en toe lees ik wel eens wat op het wereldwijde web. Alhoewel… ik beperk me toch meestal tot de NL hoek. Zo bezoek ik ook het onvolprezen SpitsNieuws. Niet voor het nieuws, nee. Want dat is niet zo opzienbarend, de bijgeplakte video’s zijn vaak van mindere kwaliteit en er zit altijd wel een stom reclamefilmpje voor. Ik kom er vooral om gesterkt te worden in mijn mening dat de gemiddelde reaguurder een creatief genie is. Alleen al de geuzennamen waarachter deze personen zich verschuilen wekken bij mij de indruk dat hier hard en lang over is nagedacht.
Maar, wat mij meer en meer boeit is de wijze waarop de reaguurder blijk geeft van zijn of haar mening over zaken die worden belicht. Zo lees ik vaak de commentaren op de stukjes van ene Dijkgraaf. De stukjes zelf zijn van een dergelijk laag allooi dat ik vermoed dat de redactie een foto van een van straat geplukte debiel heeft gefotoshopt en de tekstuele invulling overlaat aan de stagiaire die het VMBO te hoog gegrepen vond. En dat gevoel delen natuurlijk de reagerende beoordeelers van het www met mij. Vandaar ook dat zij massaal reageren, en hoe.
Met de meest mooie commentaren… hele avonden moeten er zijn stukgeslagen om de korte en vaak zeer krachtige stukjes proza te componeren, zodat alle mogelijke ziektes en doodsoorzaken, zonder de huisregels te overtreden, passen in de korte zin die zij nodig hebben om effectief te laten weten dat dit stukje toch echt valt onder de wetgeving op internetvervuiling.
Voor een bloemlezing zou ik door willen verwijzen naar de commentaren. Ga maar eens kijken.
