Mijn favoriete low cost carrier, Transavia, heeft een behoorlijke steek laten vallen ten tijde van mijn stedentrip Parijs. De storm des stormen woei over het Europese vasteland (vreemd genoeg kregen de recent afgescheiden Britten toch ook hun deel) en het algehele verkeer lag op z’n reet. Ook het vliegverkeer. Dat heet overmacht en kan gebeuren. Met dank aan Ciara (wie verzint die achterlijke namen eigenlijk?). Maar de manier waarop je als maatschappij daar mee omgaat……
Transavia geeft "niet thuis", een chronologie
Bovenstaand fotoverslag van mijn WhatsApp conversatie met Transavia geeft een chronologisch verslag van mijn (en hun) inspanningen om een en ander zo soepel mogelijk te laten verlopen.
Veiligheidshalve ben ik op zaterdag al begonnen want moedermaatschappij KLM/Air France had toen al besloten – en gemeld – dat ze minimaal 40 Europese vluchten annuleerden.
Ik had al een late check-out geregeld bij mijn hotel (de Six Nations wedstrijd begon pas om 16:00u) en met bemiddeling van mijn Frans ratelende echtgenote was er achteraf ook een optie ingebouwd om de kamers nog een extra nachtje (tegen hetzelfde gereduceerde tarief als dat van het weekend) te gebruiken. Ik zou dan zelfs de 60 euro voor de late check-out terug krijgen. Netjes toch van het Tim Hotel!
Helaas, zoals je bij het fotoverslag al kan zien heb je niet al te veel aan het meedenken met Transavia, want ze denken daar absoluut niet mee met jou. Na de wedstrijd (geweldig, wat een sfeer, wat een feest!) hadden we een taxi geregeld via Fred (dikke Mercedes) voor de rit naar Orly. Waar we dus, na een ritje van 60 euries, ruim op tijd zaten te wachten (nadat de security mijn shampoo, bodywash, gel en scheerschuim hadden weggepleurd want dat mag, in tegenstelling met de Nederlandse security, van de Fransen absoluut niet mee aan boord).
En dan krijg je dus via de Schiphol app een melding dat je vlucht is geannuleerd. Niet via de Transavia app, niet van het Transavia personeel, nee van de ontvangende luchthaven! Personeel van de luchthaven/Transavia was niet te vinden. Ik heb uiteindelijk maar gebeld met Transavia waar een vriendelijk persoon mij (na een half uur wachten) wist te melden dat ik een hotel kon gaan zoeken en dat ik was omgeboekt naar de eerste vlucht de volgende ochtend (TO 4010). Mijn gereserveerde stoelen – waar ik natuurlijk dik voor had betaald – kon ik naar fluiten.
Wel bood het luchthaven personeel in naam van Transavia een busreisje retour naar Parijs (uurtje rijden vanaf Orly) aan, gekoppeld aan een hotel daar. Tel even mee hoeveel uur slaap je overhoud als je ook nog een uur moet rijden? Ik heb gekozen voor een Ibis op 350 meter afstand van de terminal. Scheelt toch weer een uurtje slapen.
De volgende ochtend vol (niet zo frisse) moed maar weer naar terminal 3 van de luchthaven gestruind.
De vlucht ging om 08:10u, dus -2 uur voor de incheck (kon gek genoeg niet via de app) en nog een uurtje voor het douchen, het ontbijt, de wandeling naar de terminal.
Allejezus vroeg m’n nest uit dus. Niet mijn hobby. Het is dan trouwens retedruk op dat vliegveld dus in de rij voor de incheck schermen, in de (lange) rij voor de security (waar ze commentaar hadden op het plastic ziplock zakje wat hun collegae de vorige avond nog noodzakelijk vonden) de obligate fouillering – titanium heup, elke keer prijs – op naar gate E6.
Ken je Orly een beetje? Gate E6 zegt je dat wat? Dat is dus door een poortje, naar beneden een bus in, ritje van 10 minuten en uitstappen bij een soort van jaren 60 afbraak gebouw met afgekeurde zitjes uit het jaar kruik waar ze je zonder slurf een vliegtuig in proppen. Geen koffie, geen leuke winkeltjes voor je ontbijt. Niks. Nou, niks? een stel belangrijke mutsjes (en hun mannelijke evenknieën) die in erbarmelijk Engels geen enkele informatie gaven behalve dat we 2 uur vertraging hadden. Na een uur mochten we al aan boord, waarschijnlijk omdat ze de ruimte in dat oude afgeleefde gebouw nodig hadden om weer nieuwe makke schapen in te parkeren.
In de Transavia kist hoorden we (in het snelvuur Frans en het nog slechtere Engels want we hadden een bemanning die uit Fransen bestond) dat de vertraging was veroorzaakt door Schiphol. Want die hadden geen slot waarin we konden landen. Ofzo.
Ondanks het gemis van enig zitcomfort (ik boek niet voor niets die extra beenruimte) zijn we na een prettige vlucht en een heel nette landing (ja, die fransoos kon echt vliegen, chapeau) toch op nog op Schiphol aangekomen (ook weer een allejezuseind van de uitgang).
Conclusie?
Het schort bij Transavia behoorlijk aan empathie. Of misschien wel aan daadkracht bij het management? Had men de beslissing eerder genomen (of eerder gecommuniceerd?) dan had in ieder geval ik er makkelijker op in kunnen spelen. Het had mij sowieso 60 euro gescheeld (want ik had geen late check-out hoeven te hebben), maar belangrijker… het had mij behoorlijk wat ongemak gescheeld. Ja, ik heb een medisch ongemak (titanium heup, bloedvaten). Nee het is niet zo erg dat ik voor een vlucht van een uurtje daar een speciale behandeling voor behoef. Maar als ik zelf probeer om zo comfortabel mogelijk te reizen en daar ook extra kosten voor maak wil ik wel zo comfortabel mogelijk de storm doorstaan.
En daar heeft Transavia me mooi mee in de kou laten staan.
