Wat een tranendal.. bijna een maand lang lag het blog op z’n reet. Door een zooi van die technische eikels (aka de helpdesk, van de wal in de sloot). Een hoop technische blabla, maar waar het op neer komt is dat de provider zo nodig een nieuwe server wilde hebben om het verkeer dat mijn blogje genereert aan te kunnen (ofzo). Dat mag van mij, maar die sufkutten hebben maar de halve database overgezet, dus meer dan de helft (wet van murphy) was pleite. Bloed, zweet, tranen en nachtrust verdwenen als sneeuw voor de zon, of, als bitjes voor een magneet.
Zou ik de gevolgschade kunnen claimen? Nee, de geestelijke gezondheid van mijn gezinsleden kunnen ze niet vergoeden. En die moesten, bij gebrek aan mijn digitale stoomklep, het zwaar ontgelden. Elk TV programma dat langskwam werd door mij fijntjes onderuit getrokken, Linda de Mol werd verketterd (wat is die afgetakeld zeg, zou die nieuwe lover haar zo uitputten?) en alle gebeurtenissen uit de krant werden uitgebreid aan de familiedis becommentarieerd.
Vandaar dat ik blij ben dat we weer in de lucht zijn en ik weer kan razen op het www, want echtscheiding is zo duur.
