Het liedje van Dhr. Froger speelt dan natuurlijk door mijn kop, je weet wel, eigen huis blabla. Maar dat is niet waarom ik dit stukje ben begonnen. Dit stukje komt eigenlijk voort uit verbazing en verwondering. Ik spreek regelmatig mensen op straat en heb een uitgebreide kennissenkring. En daarin zitten ook een aantal mensen die “swingen”. Ik snap dat swingen niet.
Misschien is het hele fenomeen wel niet aan mij besteed. Ik heb geen behoefte om op andere vrouwen mijn vleselijke lusten te botvieren. Ik heb zeker geen behoefte om toe te kijken hoe mijn vrouw wordt besprongen door een andere vent. Waarschijnlijk ben ik daar toch wel te ouderwets en jaloers voor. Ik kan me niet voorstellen dat dat enige andere emotie bij mij oproept dan een uitzinnige woede, en dat kan toch niet de bedoeling zijn van swingen.
Vandaar mijn stelling: Geluk is kunnen vreemdgaan met je eigen vrouw.
