Volgend op het verhaaltje over de buuv ben ik in een bedachtzame stemming vervallen. Over waarom ik haar niet een helpende hand toesteek, terwijl ze er duidelijk een kan gebruiken. Maar ik realiseer me dat ik me niet alleen afsluit voor de buuv, het gaat verder.
Misschien is het omdat ik de verplichtingen een beetje zat was. Misschien omdat ik mezelf niet meer wil ergeren aan anderen. Misschien is het omdat ik denk dat anderen misbruik maken van mij en mijn bereidheid om te helpen. Feit is dat ik (en ook wel mijn knappe eega) hebben besloten dat we genoeg aan onze kop hebben in ons eigen huishouden en dat we de sores van anderen er niet meer bij willen/kunnen hebben.
Dus als mijn moeder begint over de kinderen van mijn zus…(of de scheiding van haar buurvrouw) dan sluit ik me daar voor af. Bewust. Als een vriend van mij zijn baan verliest dan vind ik dat wel erg, maar dieper laat ik het niet komen.
Het is geen geldig excuus, maar het lucht mij wel op. Maar misschien moet ik toch af en toe een uitzondering maken. Want wie goed doet…..
