Is het jullie ook opgevallen? Het is nog niet eens november en onder allerlei beschimmelde zwerfkeien kruipen slijmerige types tevoorschijn die zo nodig hun mening dienen te verkondigen over een oer-Hollandse traditie, Sinterklaas. Nu is er veel te zeggen over het feest van Sinterklaas en er zijn zelfs negatieve dingen Lees meer…
de vreedzame demonstrante
Een paar stukjes geleden schreef ik, alweer, over de teloorgang van onze rechtsstaat. En wat schetst mijn verbazing toen ik hedenochtend mijn internet opentrok om de dagelijkse nieuwtjes tot mij te nemen? Het is nog veel erger dan ik al dacht.
Volgens de grondwet, artikel 7, mag je voor je eigen mening uitkomen, zowel in woord als in geschrift, zonder aan wie dan ook daar verantwoording voor af te moeten leggen. Maar daar hadden de dienders in Utrecht geen enkele boodschap aan. Voor het oog van de camera zijn deze overijverige beambten aan het blunderen geslagen. Zij arresteren een dame, die geheel volgens de wet, voor haar mening uitkomt. Misschien dachten zij de bejaarde die ons land regeert te moeten beschermen tegen haar onwelgevallige onderdanen, of in ieder geval de mening van die onderdaan. Misschien dachten zij dat ze het recht hebben om zelf de wet te overtreden… wie weet wat er door hun gedachten is geslopen. Het blote feit dat het in hun gedachten opkomt om op een dergelijke flagrante wijze de grondwet van ONS land te overtreden geeft in mijn optiek ruimschoots aan hoever we al zijn weggezonken in het moeras van onderdrukking!
Wat er nu weer uit de pet van oud officier van Justitie Teeven vandaan is gekomen, en waar zelfs een meerderheid voor is gevonden in de tweede kamer is echt ten hemel schreiend. Dit wetsvoorstel geeft duidelijk aan dat de Nederlandse staat langzaam maar zeker vervalt naar een dictatoriale samenleving die Orwell in zijn wildste dromen niet had kunnen bevroeden.
Teeven, die al eerder dit soort wilde ideeën lanceerde, heeft bedacht dat in het kader van de “pluk ze” wetgeving men al kan overgaan tot beslaglegging als iemand is verdacht. Ja, lees die zin nog maar een, al als iemand is verdacht! Hij heeft hier een “zachte” grens in gesteld van € 5.000,-, maar geeft in zijn toelichting al aan dat dat ook wel eens minder zou kunnen zijn.
Wat een eikels. Wat een NSB’rs, wat een zooitje. Iets anders kan ik er niet meer van maken.
Ik zat te lezen in de vaagste krant van het land, de telegraaf (de online editie). En ja hoor, daar begint het weer. Een dramatisch artikel over het onvermogen van Aleid Wolfsen. De door terreurjeugd weggepeste homo’s beginnen een petitie om hem vooral van zijn functie te laten ontheffen.
En dan denk ik aan alle andere incapabele figuren die in het baantjes circuit als burgemeester worden weggezet. Omdat ze dreigden uit de wachtgeld regeling te vallen. Of gewoon, omdat ze niet meer te handhaven waren in het grote Haagse circus.
Hoe wreed kan het leven zijn.
Op dezelfde wijze als zijn vader is nu Ron uit ons midden gerukt. Op een feestje was hij, om de verjaardag van twee vrienden te vieren. Op een mooie zwoele dag, barbecue, biertje en veel vrienden. Natuurlijk waren er ook mensen die niemand echt goed kende, maar die gewoon maar met iemand mee waren gekomen. Zoals de moordenaar van Ron.
Het is weer zo ver, ik ben in mijn kuif gepikt. Zoals de gemiddelde lezer vast weet ben ik wars van hautain en arrogant gedrag dat word ontleent aan onbenul. En wat een fraai stukje werk heb ik nu aan de fiets.
Mijn kinderen zijn into Rugby en ik moet zeggen dat Pa en ook Ma behoorlijk gecharmeerd zijn van deze sport en dan vooral de sfeer van openheid, eerlijkheid en respect eromheen. Respect voor je tegenstander, voor je club en team, eigenlijk voor iedereen. Jammer genoeg blijkt dat ook bij deze sport er een bond is en waar een bond is zijn er bobo’s. Ik had al begrepen van diverse mensen dat het amateurisme bij de bond stuitend was en dat als gevolg van wanprestatie de bond alleen nog maar onder de KNVB mocht resideren, maar dat het bobo gehalte zich in een dergelijke organisatie van een zo kleine sport in Nederland als een kanker kan voortwoekeren is mij een doorn in het oog.
Gisteren was het weer zover. Geheel tegen pappa’s wens is mijn eerstgeboren zoon gaan meedoen aan het Cruijff Court schoolvoetbal toernooi. Zelfs in de finale aangeland. Wat een drama… dat impliceert namelijk dat je als vader verplicht in de regen moet staan langs de lijn, lees het hek, van zo’n Cruijff court. En moet kijken hoe de kleine heren met hun kromme pootjes hun interpretatie van voetbal ten uitvoer brengen. Anyway, onder de “bezielende” leiding van een amateur met duitse neigingen (we weten allemaal dat je een duitser NOOIT een fluit moet geven) werd er na veel vijven en zessen (de originele tegenstander had vertraging) begonnen.
Ja, daar ben ik mee getrouwd. Of liever gezegd, ondanks alles is zij met mij getrouwd. Dit uiteraard tot verbazing van velen en ook wel een beetje tot mijn verbazing. Maar daar gaat dit stukje niet over. Het stukje gaat over waarom ik juist nu denk dat ik een stoer wijf heb getrouwd. Het is namelijk zo dat mijn meissie op banenjacht is. Omdat het hol waar ze nu werkt in staat bleek om de totale investering van 1,5 miljoen aan in dienst getreden familieleden van de directie wist te verkwisten. Boeren slimmigheid noemen ze dat.
eindelijk is het dan zover, voor zover het nog niet helemaal duidelijk was heeft nu ons “democratisch” gekozen bestuur zich volledig in de inhalige kaart laten kijken. Het verhaal stond in de Donald Duck voor volwassenen, de krant van wakker Nederland die ons tegenwoordig ook al via de TV weet te bereiken voor het betere indoctrinatie geweld (maar dat is weer een ander verhaal). Het gaat hier over de roofridders en hun vazallen, of te wel De Nederlandse Staat en de door haar benoemde beambten.