Hoe wreed kan het leven zijn.
Op dezelfde wijze als zijn vader is nu Ron uit ons midden gerukt. Op een feestje was hij, om de verjaardag van twee vrienden te vieren. Op een mooie zwoele dag, barbecue, biertje en veel vrienden. Natuurlijk waren er ook mensen die niemand echt goed kende, maar die gewoon maar met iemand mee waren gekomen. Zoals de moordenaar van Ron.
Echt niet. Dit stukje is om jullie te laten meedelen in de wondere wereld van de alternatieve geneeskunst. Zoals velen van jullie weten ben ik lichtelijk gestoord, zowel fysiek als mentaal (maar aan dat laatste kan niets meer gedaan worden). Maar het eerste deel, het daadwerkelijk lichamelijke disfunctionerende deel, daar wordt aan gewerkt.
Het is weer zo ver, ik ben in mijn kuif gepikt. Zoals de gemiddelde lezer vast weet ben ik wars van hautain en arrogant gedrag dat word ontleent aan onbenul. En wat een fraai stukje werk heb ik nu aan de fiets.
Mijn kinderen zijn into Rugby en ik moet zeggen dat Pa en ook Ma behoorlijk gecharmeerd zijn van deze sport en dan vooral de sfeer van openheid, eerlijkheid en respect eromheen. Respect voor je tegenstander, voor je club en team, eigenlijk voor iedereen. Jammer genoeg blijkt dat ook bij deze sport er een bond is en waar een bond is zijn er bobo’s. Ik had al begrepen van diverse mensen dat het amateurisme bij de bond stuitend was en dat als gevolg van wanprestatie de bond alleen nog maar onder de KNVB mocht resideren, maar dat het bobo gehalte zich in een dergelijke organisatie van een zo kleine sport in Nederland als een kanker kan voortwoekeren is mij een doorn in het oog.
Tja, wat is nou vriendschap… kan je wel weer dat blauwe tegeltje van Toon Hermans erbij halen, maar dat is nou net niet wat ik bedoel in dit verband. Wij zijn een gezin met een zogenaamd “open” huishouden. Dat impliceert dat een ieder die zich enigszins gedraagt van harte welkom is om op de bank te ploffen, mee te nassen of anderszins deel te nemen aan het gezellig samenzijn.
Zo beste lezers en lezerinnetjes, het word tijd dat ik mij eens op een serieus onderwerp ga storten. Nu weet de gemiddelde lezer van mijn blog dat ik dan meestal grof en vooral ongenuanceerd met hagel ga schieten, maar deze keer is het stukje wat meer bedachtzaam.
Dat had je niet gedacht he… dat je dat ooit nog eens zou lezen, maar ik betrap me erop dat ik toch wel moet toegeven dat je het had… GELIJK.
Voordat je nu jezelf bescheiden op je borstkast gaat trommelen…….. Nu zijn er natuurlijk heel veel zaken waarin je gelijk had, maar ter voorkoming van ego vorming en allerlei nieuwe ouderlijke aanwijzingen gaan we daar maar niet op in, en er zijn natuurlijk ook heel veel vlakken waarin je geen gelijk hebt hoor (pfffft)
Ja, daar ben ik mee getrouwd. Of liever gezegd, ondanks alles is zij met mij getrouwd. Dit uiteraard tot verbazing van velen en ook wel een beetje tot mijn verbazing. Maar daar gaat dit stukje niet over. Het stukje gaat over waarom ik juist nu denk dat ik een stoer wijf heb getrouwd. Het is namelijk zo dat mijn meissie op banenjacht is. Omdat het hol waar ze nu werkt in staat bleek om de totale investering van 1,5 miljoen aan in dienst getreden familieleden van de directie wist te verkwisten. Boeren slimmigheid noemen ze dat.
Je zult wel denken, wat een filosofische titel. Da’s toch nix voor die lompe boer, maar toch, ook ik ontkom zo heel af en toe niet aan de mijmeringen die op een onverwacht rustig moment toeslaan. Terwijl de kinderen zitten te schateren om een film (Marmaduke, een aanrader) denk ik na over het lijstje van goede (en minder) goede voornemens, over wat er volgend jaar op me afkomt en over de algehele dagbesteding.
Ja, een nieuwe layout, een nieuwe back-end en nieuwe leuke apps die deze webstek nu opsieren verplichten me wel om weer een stukje te gaan typen. Laten we eens kijken of we het toetsenbord kunnen laten smelten. Nu had ik, voor ik een hele dag ben gaan klooien met de Lees meer…
Het kerstpakket, voor menig werknemer een aangename toevoeging aan de eindejaarsbonus. Maar, hoe is het in de commerciële wereld gesteld met de kerstpakketten? Is het nog immer die gewaardeerde geste die je als verkopende partij in ieder geval op de shortlist van je inkopende relatie weet te krijgen, of is het een achterhaalde omkooptruc waar je de professionele inkoper mee schoffeert?