Lig ik ook wel eens wakker. Net als iedereen. En net als iedereen probeer ik dan weer flux in slaap te komen. Meestal lukt dat wel maar vaak ook niet. Omdat het, zoals Mathijs dat uitdrukt, druk is in mijn hoofd. De meest vreemde zaken komen dan aan bod, herkauwen van lang geleden gemaakte fouten of vergissingen, maar ook flarden van gedachten die zich vanaf de rand van mijn bewustzijn opdringen tot volledig uitgewerkte stellingen.
Al een tijdje erger ik me aan de titels die rondgaan in de commerciële hoek. Of het nu komt door de titelgeilheid van de mensen of door dat bedrijven (lees de boekhouders die tegenwoordig bedrijven leiden) zich schamen dat juist hun product verkocht moet worden weet ik niet. Feit is dat er nooit meer gewoon “Verkoper” op een kaartje staat.
Zo, dat hebben we weer gehad, de verjaardag zit erop. 43 ben ik geworden. Toch vind ik het vreemd dat ik niet zo’n zin heb om mijn verjaardag uitbundig te vieren. Als ik naar de twee boys kijk dan is mijn gebrek aan enthousiasme opvallend. Zij vieren hun verjaardag het Lees meer…
Ja, ik heb de jetlag die ik heb overgehouden aan de invoering van de zomertijd enigzins weten weg te slapen. Daarom maar weer een stukje op mijn onvolprezen afreageerhoek van het Internet.
Deze keer gaat het over een agent, die tijdens de uitvoering van zijn functie zwaar verwond werd door een getraumatiseerde persoon (lees gestoorde gek). Destijds was het uitgebreid in het nieuws, nu veroordeeld tot een klein artikel op lokale media (zie hier Google).
Of te wel de story van René en zijn lieftallige, doch vasthoudende eega. Wat is de story dan? Nu best lezerspubliek, die story is als volgt.
Jazeker, een positivo stukje. Omdat het buiten nog niet echt lente is, maar in mijn gevoel al wel. Omdat ik gelijktijdig blij en toch nog verdrietig ben. En omdat de beste methode om verdriet weg te werken is om de mooie zaken die mij gegund zijn op een rijtje te zetten.
Volgend op het verhaaltje over de buuv ben ik in een bedachtzame stemming vervallen. Over waarom ik haar niet een helpende hand toesteek, terwijl ze er duidelijk een kan gebruiken. Maar ik realiseer me dat ik me niet alleen afsluit voor de buuv, het gaat verder.
Ik heb net het blog van mijn buurvrouw gelezen. Het valt me wel op, het verschil tussen mannen en vrouwen. Wat een zelfbeklag. Dat doen mannen niet (behalve dan als we denken dat we ziek zijn).
Het einde van een experiment bedoel ik dan. Het experiment democratie om precies te zijn. Hoe aandachtsgeil Geert Wilders ook is, voor een aandachtig en semi-objectief beschouwer, heeft hij deze afgelopen weken weer haarfijn de vinger op de zere plek weten te leggen. (meer…)
Het is zover. Grondwet of niet. Hij gaat voor gaas, net zoals Janmaat voor hem in het zand beet. In Nederland mag je anno 2009 niet meer voor je eigen mening uitkomen. Onze geblondeerde volksmenner mag binnenkort voor het hekje verschijnen om daar te vernemen dat je best wel een eigen mening mag hebben, zolang die maar strookt met het officiële regeringsbeleid, danwel met de mening van mr. Spong, die zich persoonlijk zwaar gedemoniseerd moet voelen.