Hoe moet ik je dit nou uitleggen?
Al een jaar mis ik je joviale groet, het gezellige rondje en het gewone gesprek in het voorbijgaan, kortom je goede buurmanschap. Na de eerste schok, die ontstellende verbijstering dat dit zo dichtbij kon gebeuren kwam een stukje…. Ja, berusting, hoewel dat niet helemaal de lading dekt.
Je was een echte vent, met waarden en normen die ik ook probeer over te brengen op mijn kinderen, zeker niet op je mond gevallen maar wel met een hart van goud.
En dan vanavond dit nieuws. Hoe kan ik in godsnaam mijn kinderen nog vertellen dat er Nederland een systeem bestaat van normen en waarden, van fatsoen? Dat je als jongere respect dient te hebben voor iemand die ouder is, dat je die niet tegenspreekt als je op je mieter krijgt omdat je kattekwaad hebt uitgehaald. En dat als je iets doet wat dat fatsoen met voeten treed dat daar dan consequenties aan verbonden zijn. En dat als je iets erg doet, als je die normen en waarden ernstig schend je de cel in moet.
Nee, na vandaag kan ik dat niet meer zeggen. Vandaag is de jongen die jou doodstak in hoger beroep, ondanks een psychiatrisch rapport waarin staat dat de kans op herhaling groot is gewoon vrijgesproken. Ja, de rechters hebben het wel doodslag genoemd, maar straf…. nee dat was niet nodig.
Ik snap het niet meer….
