In mijn vorige stukje over het blije TV landschap van Nederland waren het de publieken. Nu is daar veel, heelveel, fout maar ook bij de commerciëlen kan er wel enige kanttekening geplaatst worden. Want waar anders dan bij de op reclamegelden beluste uitzenders van herhalingen kan je anders als kind van BN’er aan de slag?
Na een lange tijd van onthouding dan toch maar weer de tekstverwerker opstarten. Want, dit blog heb ik in het leven geroepen om mij van mijn frustraties te ontdoen zodat mijn arme gezin niet de volle mep van mijn verontwaardigde toorn over zich krijgt uitgestort.
En ik heb weer wat gevonden om over te zeiken. Het televisieaanbod. Of beter gezegd, het gebrek aan televisie aanbod. (meer…)
Zo af en toe lees ik wel eens wat op het wereldwijde web. Alhoewel… ik beperk me toch meestal tot de NL hoek. Zo bezoek ik ook het onvolprezen SpitsNieuws. Niet voor het nieuws, nee. Want dat is niet zo opzienbarend, de bijgeplakte video’s zijn vaak van mindere kwaliteit en er zit altijd wel een stom reclamefilmpje voor. Ik kom er vooral om gesterkt te worden in mijn mening dat de gemiddelde reaguurder een creatief genie is. Alleen al de geuzennamen waarachter deze personen zich verschuilen wekken bij mij de indruk dat hier hard en lang over is nagedacht.
Vandaag is het kinderfeestje van zoon Mathijs. Alweer acht jaar. Ach, wat vliet de tijd toch heen. Ik weet nog heel goed de eerste nacht dat hij, blakend van gezondheid, bij ons was. Die nacht heeft hij niet in zijn wiegje doorgebracht, maar al slapend op de bolle buik van zijn vader. En al die tijd heb ik gewoon liggen kijken naar dat kleine wonder.
Omdat het weer met vlagen al guur is, omdat het ’s avonds al vroeg donker is en omdat het heel makkelijk te maken is hierbij voor de vaste (en ook wel voor de niet vaste) lezers mijn wereldberoemde recept (in ieder geval in de straat) voor de enige echte erwtensoep. Lees meer…
Tover de scene eens voor je: een peloton soldaten, een sergeant voor de groep en roept ”Vrijwilligers voor”. Het hele peloton, behalve de sukkel van de zooi, doet een stap achterwaarts. (meer…)
En we hebben er weer een…. Een geweldige klantvriendelijke organisatie die glashard liegt tegen haar klanten. Oh Ja Jeroen? Vertel eens… wat heb je nu weer te zeiken? (meer…)
Tjezis…. wat een reacties op mijn, over het algemeen heel rustige uithoek van het WWW. Na zorgvuldige nalezing van zowel het eerste deel als van de reacties (tot op dit moment is de laatste van Willem) begint mij toch een raar gevoel te bekruipen. En, dat is niet een plezierig gevoel. De tendens die ik in de reacties bespeur is er een van wij zijn goed, wij hebben smaak en jij pauper…. enfin je raad het al. Wat de aanleiding tot deel 2 van het verhaal vormt moge duidelijk zijn….. de zelfingenomen, aanmatigende, reactie van Willem de artistiek lijder.
Niet alleen de menselijke drang naar kinderen om liefde aan te geven is groot, ook die in de dierenwereld. 2 Pinguins in een chineese dierentuin hebben namelijk verschillende pogingen ondernomen om een ei van andere pinguins te bemachtigen, de bedriegers gingen zelfs zover dat ze een echt ei verwisselden met Lees meer…
Spruitjes bij de slager? Waar gaat dit nu weer over? Over verwachting en teleurstelling, want dat is de essentie die mij gisteravond ten deel viel. De kinderen uitbesteed, gepoedeld en vers geschoren in het autootje naar Gooiland in Hilversum getogen om aldaar te gaan genieten van Slagerij van Kampen. Je weet wel, die club trommelaars die met grof percussie geweld je ritmisch tot grote hoogte weten te vermaken.