Jazeker, een positivo stukje. Omdat het buiten nog niet echt lente is, maar in mijn gevoel al wel. Omdat ik gelijktijdig blij en toch nog verdrietig ben. En omdat de beste methode om verdriet weg te werken is om de mooie zaken die mij gegund zijn op een rijtje te zetten.
Volgend op het verhaaltje over de buuv ben ik in een bedachtzame stemming vervallen. Over waarom ik haar niet een helpende hand toesteek, terwijl ze er duidelijk een kan gebruiken. Maar ik realiseer me dat ik me niet alleen afsluit voor de buuv, het gaat verder.
Ik heb net het blog van mijn buurvrouw gelezen. Het valt me wel op, het verschil tussen mannen en vrouwen. Wat een zelfbeklag. Dat doen mannen niet (behalve dan als we denken dat we ziek zijn).
Nee, ik zit niet op Hyves. Ja, ben er wel op geweest maar heb snel mijn pagina verwijderd toen ik merkte dat ik berichtjes kreeg van vrouwen die ik 25 jaar geleden kortstondig en hevig heb bemind, maar daarna flux heb gedumpt in de ban van mijn hormonen en prestatiedrang.
Op veler verzoek ben ik vandaag maar weer naar Putten getogen, samen met de hele familie, om nog wat extra foto’s te nemen van onze nieuwste aanwinst, Kluivert. Omdat het te vol zou worden op mijn blog heb ik de rest van de foto’s maar ergens anders neer gezet. Hier kan Lees verder…
In mijn professionele hoedanigheid is mij een prachtig voorbeeld ter ore gekomen van hoe het niet moet. Een van mijn (zakelijke) relaties vertelde mij dit verhaal.
Een grijze, grauwe dag vandaag. Dat is nog niet eens zo erg want meestal kan ik me dan wel vermaken met een boek. Maar vandaag komt de visite, dus moet het huis schoon. En het schoonmaken van het huis, zo vlak voor dat het gevuld wordt met de nodige aanloop Lees verder…
Het einde van een experiment bedoel ik dan. Het experiment democratie om precies te zijn. Hoe aandachtsgeil Geert Wilders ook is, voor een aandachtig en semi-objectief beschouwer, heeft hij deze afgelopen weken weer haarfijn de vinger op de zere plek weten te leggen. (meer…)
