De sollicitant en de Slappe Zakken
In mijn professionele hoedanigheid is mij een prachtig voorbeeld ter ore gekomen van hoe het niet moet. Een van mijn (zakelijke) relaties vertelde mij dit verhaal.
I don’t like Zondag!
Een grijze, grauwe dag vandaag. Dat is nog niet eens zo erg want meestal kan ik me dan wel vermaken met een boek. Maar vandaag komt de visite, dus moet het huis schoon. En het schoonmaken van het huis, zo vlak voor dat het gevuld wordt met de nodige aanloop Lees verder…
Het einde is nabij
Het einde van een experiment bedoel ik dan. Het experiment democratie om precies te zijn. Hoe aandachtsgeil Geert Wilders ook is, voor een aandachtig en semi-objectief beschouwer, heeft hij deze afgelopen weken weer haarfijn de vinger op de zere plek weten te leggen. (meer…)
Een leefbaar Nederland
Dat is een utopie (onverwezenlijkbaar ontwerp van een volmaakte toestand), een leefbaar Nederland. Nu we midden in de, al dan niet aangeprate, kredietcrisis zitten richten wij als Nederlanders onze blik op de onvolprezen ministers om ons land er door te sleuren. En, zoals te verwachten, laten die ons natuurlijk zakken.
Verkrachting van rechten
Het is zover. Grondwet of niet. Hij gaat voor gaas, net zoals Janmaat voor hem in het zand beet. In Nederland mag je anno 2009 niet meer voor je eigen mening uitkomen. Onze geblondeerde volksmenner mag binnenkort voor het hekje verschijnen om daar te vernemen dat je best wel een eigen mening mag hebben, zolang die maar strookt met het officiële regeringsbeleid, danwel met de mening van mr. Spong, die zich persoonlijk zwaar gedemoniseerd moet voelen.
Schaamteloze zelfpromotie
In mijn vorige stukje over het blije TV landschap van Nederland waren het de publieken. Nu is daar veel, heelveel, fout maar ook bij de commerciëlen kan er wel enige kanttekening geplaatst worden. Want waar anders dan bij de op reclamegelden beluste uitzenders van herhalingen kan je anders als kind van BN’er aan de slag?
TV Pulp
Na een lange tijd van onthouding dan toch maar weer de tekstverwerker opstarten. Want, dit blog heb ik in het leven geroepen om mij van mijn frustraties te ontdoen zodat mijn arme gezin niet de volle mep van mijn verontwaardigde toorn over zich krijgt uitgestort.
En ik heb weer wat gevonden om over te zeiken. Het televisieaanbod. Of beter gezegd, het gebrek aan televisie aanbod. (meer…)
Mag de columnist deaud?
Zo af en toe lees ik wel eens wat op het wereldwijde web. Alhoewel… ik beperk me toch meestal tot de NL hoek. Zo bezoek ik ook het onvolprezen SpitsNieuws. Niet voor het nieuws, nee. Want dat is niet zo opzienbarend, de bijgeplakte video’s zijn vaak van mindere kwaliteit en er zit altijd wel een stom reclamefilmpje voor. Ik kom er vooral om gesterkt te worden in mijn mening dat de gemiddelde reaguurder een creatief genie is. Alleen al de geuzennamen waarachter deze personen zich verschuilen wekken bij mij de indruk dat hier hard en lang over is nagedacht.
Bijzonder…
Vandaag is het kinderfeestje van zoon Mathijs. Alweer acht jaar. Ach, wat vliet de tijd toch heen. Ik weet nog heel goed de eerste nacht dat hij, blakend van gezondheid, bij ons was. Die nacht heeft hij niet in zijn wiegje doorgebracht, maar al slapend op de bolle buik van zijn vader. En al die tijd heb ik gewoon liggen kijken naar dat kleine wonder.