Zo, vandaag is de eerste dag van de rest van mijn dagen (of iets dergelijks). Want vandaag gaan we officieel van start met de nieuwste onzalige onderneming, Mensen van Staal. Ja, beetje onduidelijke titel, maar wel een die precies de lading dekt. Samen met een van mijn hondenuitlaat gabbers ga ik bedrijven van kwalitatief hoogwaardig personeel voorzien.
Als vaste bezoekers van mijn hoekje op het www weten jullie dat ik drumgeweld aardig weet te waarderen. Dankzij mijn niet aflatende speurtochten op de Youtube en andere (duistere) fora heb ik weer wat leuks gevonden dat ik jullie niet wil onthouden… Ladies and Gentleman, Straightfrom proudly presents Steve Moore Lees verder…
Dat had je niet gedacht he… dat je dat ooit nog eens zou lezen, maar ik betrap me erop dat ik toch wel moet toegeven dat je het had… GELIJK.
Voordat je nu jezelf bescheiden op je borstkast gaat trommelen…….. Nu zijn er natuurlijk heel veel zaken waarin je gelijk had, maar ter voorkoming van ego vorming en allerlei nieuwe ouderlijke aanwijzingen gaan we daar maar niet op in, en er zijn natuurlijk ook heel veel vlakken waarin je geen gelijk hebt hoor (pfffft)
Ja, daar ben ik mee getrouwd. Of liever gezegd, ondanks alles is zij met mij getrouwd. Dit uiteraard tot verbazing van velen en ook wel een beetje tot mijn verbazing. Maar daar gaat dit stukje niet over. Het stukje gaat over waarom ik juist nu denk dat ik een stoer wijf heb getrouwd. Het is namelijk zo dat mijn meissie op banenjacht is. Omdat het hol waar ze nu werkt in staat bleek om de totale investering van 1,5 miljoen aan in dienst getreden familieleden van de directie wist te verkwisten. Boeren slimmigheid noemen ze dat.
Je zult wel denken, wat een filosofische titel. Da’s toch nix voor die lompe boer, maar toch, ook ik ontkom zo heel af en toe niet aan de mijmeringen die op een onverwacht rustig moment toeslaan. Terwijl de kinderen zitten te schateren om een film (Marmaduke, een aanrader) denk ik na over het lijstje van goede (en minder) goede voornemens, over wat er volgend jaar op me afkomt en over de algehele dagbesteding.
Ja, een nieuwe layout, een nieuwe back-end en nieuwe leuke apps die deze webstek nu opsieren verplichten me wel om weer een stukje te gaan typen. Laten we eens kijken of we het toetsenbord kunnen laten smelten. Nu had ik, voor ik een hele dag ben gaan klooien met de Lees verder…
Mag ik mijzelf op deze plek even op de borst timmeren? Ja, dat mag wel van mij. Na een verlengde periode waarin ik Neef R. heb lastig gevallen met verzoeken om updates en eventuele andere zaken die mij van wezenlijk belang leken voor deze webstek is het er dan toch van gekomen. Niet door Neef R. zijn de werkzaamheden uitgevoerd, maar door ondergetekende himself.
Het kerstpakket, voor menig werknemer een aangename toevoeging aan de eindejaarsbonus. Maar, hoe is het in de commerciële wereld gesteld met de kerstpakketten? Is het nog immer die gewaardeerde geste die je als verkopende partij in ieder geval op de shortlist van je inkopende relatie weet te krijgen, of is het een achterhaalde omkooptruc waar je de professionele inkoper mee schoffeert?
Het word morbide hier op mijn webstek, maar hier volgt weer een stukje over een dode. Oude Oma is deze keer degene die het tijdelijke met het eeuwige heeft verwisseld. Oude Oma is de oma van mijn vrouw. En Oude Oma was er klaar mee. Letterlijk, ze wilde al een hele tijd liever dood. Eigenlijk sinds de dood van haar man, nu een jaar of 30 geleden, was voor Oude Oma de lol er wel vanaf.
Vol van verbazing heb ik me weer een nieuw project op de hals gehaald. Ik begrijp namelijk niet goed hoe het komt dat de Rugbyclub van mijn kids zo weinig substantiële sponsors heeft. Ja, een stuk of 3 – 4 bedrijven hebben het potentieel gezien , maar het zet niet echt zoden aan de bekende dijk. Gelukkig is het bestuur van de club een groep zeer rationele mensen, met een nuchtere Hollandse zuinigheid, dus gaat het de vereniging goed. Maar om nu te zeggen dat er een mooie financiële toekomst in het verschiet ligt….. Nee, dat is teveel gezegd.