Gisteren, toen ik gezellig buitenstond bij te praten met een van de beschikbare buurmannen (te ouwehoeren) rende Buuv nog even naar haar autootje, voorzien van wat leek op een candybar (een Mars ofzo). Nu verbaast mij dat want in mijn functie als onbezoldigd buurt depot (voor al uw pakjes) was mij opgevallen dat zij regelmatig voedingssuplementen “test”.
Natuurlijk kan ik mijn grote waffel dan ook niet bedwingen en lanceer een opmerking in de trant van “Ja, zo hebben die poeiers ook geen zin”. Maar wat blijkt, het pakket bevatte juist van die op lekkernij gelijkende repen. Iedereen die wel eens wat met een dieet te maken heeft gehad weet hoe die smaken…. naar zaagsel. Zelfs de chocolade omhulling van die dingen is niet te vreten. Vol medelijden met de Buuv’s slankheids leidensweg kon ik niet anders dan verbaasd te vragen waarom de Buuv dacht dergelijke zooi nodig te hebben. Want je kan veel van haar zeggen, maar met het figuurtje zit het wel goed (en geloof me, ik heb er oog voor, zoals elke man). “Omdat de zomer er weer aankomt.” was het antwoord….. Maar meisje toch. “Je hebt toch al een kerel?” “Ja, maar die wil ik houden!”
Zijn wij kerels zo platvloers? Is dat nu waar wij als manvolk de lat leggen? Ik geef toe, de eerste indruk is belangrijk en daarvoor kijken we inderdaad naar de bumpers (liefst een big bumper on the front and a big bumper on the back) en naar vele andere kenmerken die het totaalplaatje completeren. Maar, daarna…. hoe zit het met na de eerste bronstige tijd? Is dan het uiterlijk zo belangrijk?
Ik ben tot de conclusie gekomen “Voor mij niet zo”. Ik zie mijn eega nog immer voor mijn geestesoog als die betoverende nimf die op het terrasje in Utrecht de zon wist te verleiden om alleen op haar te schijnen. Verstandelijk weet ik dat ook zij ouder is geworden en zelfs hier en daar wat is veranderd. Maar mijn doorgaans scherpe ogen vertekenen de realiteit en laten haar consequent zien als toen. Ik hecht veel meer aan de band die we samen hebben opgebouwd, door gezamenlijke herinneringen, door de jaren van ervaring, het afmaken van elkaars zinnen (en zelfs het beginnen aan elkaars zinnen). De vertrouwdheid van aan een enkel blik genoeg te hebben.
