Ja fijn, beloof ik vorige maand dat er weer meer stukies getypt gaan worden slaat het weer om en ben ik noodgedwongen op de Costa del Almere te vinden. Ken je niet? Nou, vooruit dan maar, de Costa del Almere is op 50 meter van mijn huis gesitueerd, alwaar ikzelf een prachtige hardhouten drijvende steiger annex te water springplank heb neergelegd.
Deze vrijplaats word uitzonderlijk druk gefêteerd door de jonge bevolking van onze straat en omstreken (trouwens ook door hun wat oudere familie). Tijdens dagen als deze (25 tot 30 graden en een brandende koperen ploert in een volstrekt onbewolkt zwerk) is het daar een drukte van belang. De zwembenodigdheden worden per skelter met aanhanger (minimaal 2) aangevoerd door de wat sterkere onder de kids. Pa, Ma (of beide) klappen hun handige campingstoeltjes uit om uitgebreid eenieder die niet aanwezig is te bespreken en de kinderen nauwlettend in de gaten te houden en waar nodig vermanend toe te spreken.
Heb het steigerding ook zelf gemaakt, van oude schuttingplanken en 2 kleine oliedrums. Het is toch nog wel een gevaarte geworden hoor, 80 cm breed en 3 meter lang. en nu denk je… gooi in de plomp en laat het genieten beginnen, maar dat is toch niet helemaal het geval. Je kent vast de aantrekkingskracht van water op kinderen, en ook ben je vast bekend wat kinderen doen met spullen….. dan begrijp je ook mijn dagelijkse controle van de betreffende plank. Tot nu toe is slechts het ankertouw gejat (en dat is jammer want het was een perfect touwtje) en blijkt dat mijn knoopkunst toch niet helemaal kiddy proof te zijn. De oliedrums willen nog wel eens los gaan hangen in de touwen waarmee ik deze heb opgebonden.
Die oliedrums zijn trouwens helemaal niet zo ideaal als het lijkt. Doordat de gemeente (of andere beherende instantie) in haar wijsheid heeft besloten een “natuurlijke” oever te creëren zitten er dus behoorlijk lompe stenen als oeverbekleding, en met 80 kinderen (ja ietwat gechargeerd) die tegelijkertijd op de plank staan te springen drukken die oliedrums toch lekker onder water tegen die stenen. En daar gaan die drums toch lek van. en probeer dan die steiger maar eens uit het water te tillen… de eerste keer dat ik dat deed van het jaar zat ik weer bij de heren van het veel beter kneedwerk omdat ik niet meer voor-, achteruit of krom kon. Maar gelukkig, de oplossing is nabij.
Een buurman van verderop in de straat is bezig om hoefsmid te worden. Volgens mij overigens omdat je als hoefsmid toch wel erg veel met paarden in contact komt en die beesten worden in de huidige tijden meestal bereden door erg leuke dames. Ik heb nog niet het lef gehad om hem te melden dat die dames toch alleen maar gefocust zijn op die knollen want ik laat graag dromen intact. Anyway, de smid gaat 2 ijzeren pennen maken met een oog aan de bovenkant, zodat ik de aanmeertouwen kan vervangen door stukjes ketting zodat de vandaalachtigen en kwaadwillende het steigertje niet meer los kunnen maken en ik dat in ieder geval niet meer dagelijks (of meerdere malen per dag) hoef te controleren. Daarnaast heb van weer een andere buurman, die werkzaam is bij een prima autoreparatie- en bandenvervangbedrijf, een superdikke oliedrum mogen ontvangen die er minimaal weer een seizoen tegen moet kunnen. De bevestiging ga ik oplossen met staaldraad. Staaldraad kan je namelijk erge strak aandraaien en dankzij handige klemmen hoef ik dan niet meer met mijn gebrekkige knopen aan de slag.
Dus, je ziet… ik doe er alles aan om tijd vrij te maken zodat ik jullie kan bedienen met nieuwe stukkies (of gewoon lekker in de zon kan liggen op mijn eigen Costa del Almere).
