Even een nieuwe heup scoren. Bij Bergman Clinics. Fluitje van ’n cent……
Het wordt wel tijd hoor.
Vandaar dat ik de knoop maar heb doorgehakt. Eindelijk, en achteraf veel te laat. Want ondanks mijn stoere kretologie over “Pijn is fijn, een breuk is leuk” moet ik bekennen dat, in ieder geval, het afgelopen jaar een constante confrontatie met pijn is geweest.
Nou ben ik wel wat gewend (zie mijn andere kwalen) maar mijn heup is langzaam gegroeid naar een alles overheersende zeurende brandende sensatie. Dus, klaar met het gedoe heb ik toch maar een afspraak gemaakt bij een van de hoogst aangeschreven specialisten in Nederland, drs. Bouma (hier zijn website).
Ondanks de initiële drempels (second opinion, röntgenfoto’s, verslag van de andere orthopeed etc.) die door de Bergman Clinics worden opgeworpen is het uiteindelijk gelukt om op het spreekuur te mogen komen. Overigens zonder al die drempels te nemen, want ik ben eigengereid.
Vooraf eerst even een röntgenfoto maken (en ’n pasfoto voor het dossier). ‘Ja, versleten” was de conclusie. Overigens niet zo baud gebracht en inclusief aanwijzen op de röntgenfoto. Stom, maar eigenlijk ben je dan best opgelucht. Je weet dan gelijk dat je niet hebt lopen miepen en dat er echt wat is. En dan ook nog iets dat in tegenstelling tot mijn andere afwijking opgelost kan worden. Kijk maar even naar het filmpje (en let niet op de foute jaren 70 porno muziek die de editor er in heeft geplakt).
Anyway, ik heb natuurlijk al een afspraak gemaakt bij mijn vrienden van Veel Beter (Hi Tim) om te zorgen voor een optimale voorbereiding op de operatie. Zal wel weer een niet te volgen trainingsschema worden waar ik me maar met moeite aan kan houden, maar ik ben vastbesloten om dit keer zo goed mogelijk voorbereid aan de start te verschijnen.
Daar ligt gelijk een behoorlijke uitdaging, want er is ook verzonnen dat als ik stop met roken…….. Enfin, daarvoor is de eerste stap om me bewust te worden van de (vieze) gewoonte en dan af te gaan bouwen. Cold Turkey stoppen is niet mijn ding zal ik maar zeggen. En, het werkt want ik ben al behoorlijk bewust aan het uitstellen van de opsteek momenten.
Voorlopig houd ik me bezig met allerlei klusjes in en om het huis, want je weet natuurlijk nooit of je uit de narcose komt (gouwe ouwe excuus om m’n zin te krijgen en maximaal te profiteren van de andere gezinsleden die rekening moeten houden met hun “zielige” huisgenoot). Ik ben echt razend benieuwd naar het resultaat van de operatie. Natuurlijk zie ik er ook een beetje tegenop. Want, je weet niet echt wat je moet verwachten qua napijn, maar vooral qua beperkingen.
En beperkingen van mijn functioneren is mijn grootste angst.
