Relaties zijn er in vele vormen. In vriendschap, in kennis en in liefde. Relaties zijn onderhevig aan slijtage en aan onderhoud. Vandaar dat het mij dan ook regelmatig verbaasd dat de relatie ervaringen je verdere leven kleuren.
Hoe een opmerking van een lang vergeten vriend (want als je jaren samen elke week in de trein hebt gezeten op vrijdag en zondag ben je vrienden) een geweldige impact kan hebben op je eigen ik.
Mark, wonderbaarlijk genoeg nu zelfs familie (maar dan wel aangetrouwd dus de koude kant) is onlangs vader geworden. Wat laat, maar een geweldig kereltje dus het wachten ruimschoots waard. Kwam hem dus tegen op een van de verjaardagen van mijn zuster (of haar kroost) want via die link is Mark (broer van mijn zwager) nu familie.
Natuurlijk word het kereltje uitgebreid bewonderd maar, in een rustig hoekje verdiept het gesprek zich. En dan blijkt dat ook bij hem een kronkeltje is overgebleven uit de tijd dat we samen de boze wereld moesten bedwingen en dus elk weekend samen de NS rijk maakten.
De eerste woorden die hij tot zijn zoon sprak, gelijk aan die van mij voor mijn zoon…. Jij gaat nooit naar een internaat.
