Ook al ben je afgekeurd, toch blijf je met een zekere regelmaat verlangen naar de mogelijkheid om je oude vak uit te oefenen. Gelukkig heb ik een breed georiënteerd netwerk van bekenden en kennissen die me regelmatig dingen vertellen en ook vragen. Maar, dat is toch niet helemaal hetzelfde. Met de wijze lessen die ik in het verleden heb geleerd kan ik nu niets anders meer doen dan advies geven. Zo ook aan een leuke blonde marketing dame die ik ken die me regelmatig kond doet van de voorvallen op haar kantoor.
Stelt u zich eens voor, een A merk elektronica. Perfecte en kwalitatief hoogstaande producten, in ieder geval de wat hogere nummers uit hun range. Een organisatie waar je, in de goede tijd, als verkoper alleen maar naast de fax hoefde te gaan zitten om de bestellingen netjes te ordenen. Met een dito management, een echte mensen directeur met een lichtelijk ouderwetse mentaliteit.
Jammer genoeg is het bedrijf een beetje aan het zwalken geslagen, onder dwang van het moederbedrijf. Er moest een “moderne” structuur worden neergezet en het bedrijf moest worden wakker geschud om zo de 21ste eeuw ingeschopt te worden. Het moest een Benelux organisatie worden die slagvaardig de omzet binnen zou trekken. Er werd voor veel geld een nieuwe “coming man” gehunt, die naast de oude directeur werd geplempt, eerst nog als Benelux, maar tegenwoordig met dezelfde titel. En daar begint het gelazer al. 2 kapiteins op 1 schip. Waarbij de eerste alles wil doen zoals hij dat altijd al heeft gedaan en de tweede jong en ambitieus is en eigenlijk alleen maar geïnteresseerd is in het poetsen van zijn CV en het opdrijven van zijn eigen marktwaarde.
Alle lagen daaronder zijn van die beslissing de dupe, want alles wat een van beide directeuren aan goeds mee zou kunnen brengen wordt door de onderlinge competitie uitmuntend de nek omgedraaid. Wat de een inbrengt wordt door de ander al snel teniet gedaan door kortzichtige concurrentie en penisnijd.
Door het gebrek aan eenduidige visie in de top van het bedrijf is er door de werknemers een soort van vrijstaat is ontwikkeld, die zolang de orders toch wel binnenkwamen getolereerd kon worden maar in donkere tijden het bedrijf ten gronde kunnen richten. Er zijn koninkrijkjes geschapen door verschillende “managers” die veelal hebben kunnen ontstaan door het “in het land der blinden is eenoog koning” principe. En dat houd het bedrijf nu tegen om adequaat om te gaan met de schaarse verkoopkansen.
Mijn strategie zou heel eenvoudig zijn. De 2 kemphaantjes mogen omzien naar een andere functie. De bestuurders van de verschillende koninkrijkjes krijgen dezelfde behandeling en een paar welwillende (en kundige) mogen de zaak weer vlot gaan trekken onder de bezielende leiding van 1 commerciële manager, want aan boekhouders heb je alleen maar iets als je de kas moet opmaken.
Die visie is trouwens ook niet zo moeilijk. Maak een scheiding in het kanaal dat je bedient. Consumenten gaan nu eenmaal geen hightech product kopen dat er technisch gezien het beste in zijn soort is bij de mediamarkt (of god verhoede de KPN winkel). Daar worden de goedkopere, snellere producten verkocht met een korte schaptijd (behalve dan bij die KPN winkel want daar wordt helemaal niets verkocht). De highend producten worden door specialisten verkocht, meestal aan specialisten. Zorg er dus voor dat je producten zijn afgestemd op de klanten van die kanalen. Zet daarnaast een volumekanaal op, waarbij er direct wordt verkocht aan andere producenten die jouw product in bulk over de toonbank kunnen schuiven. Zie daar een mogelijkheid om per direct te bezuinigen op kosten en slagvaardig maar vooral doordacht te werk te kunnen gaan. Nu maar hopen dat ze het lezen, dit stukje.
(Ik heb geprobeerd om alle intieme details weg te laten, dit uit concurrentie overwegingen en natuurlijk goede smaak)
