Helemaal naar de kloten. Niet ik, maar deze wereld. Helemaal naar de kloten is het experiment dat wij samenleving noemen, dat steeds bedreigender wordt en compleet stuurloos is geworden.
Al jaren zijn we verwikkeld in een ondergrondse oorlog. Niet tegen moslims of tegen een bepaalde huidskleur, maar tegen gekken. Gekken die zich verschuilen achter een religie. Die door misbruik te maken van hun religieuze camouflage andere randdebielen van hun gelijk weten te overtuigen. Waarop de randdebiele volgelingen zichzelf voorzien van een wapen, zich een bomgordel omgorden en proberen de wereld te shockeren. En dat lukt keer op keer, want in hun door gebrek aan intelligentie gedreven fanatisme zijn ze in staat de meest afzichtelijke daden te plegen.
In de afvoerputjes van deze wereld, waar oorlog, armoede en analfabetisme welig tieren onder toezicht van door goddelijke interventie uitgeroepen dictators vinden deze terroristen hun voedingsbodem. Ideologisch en financieel.
En wat doen wij? De normale man in de straat? Niks. We kijken naar overbetaalde figuren met hun eigen agenda die ons elke 4 jaar weten te paaien met beloften die ze na de verkiezingen direct vergeten. Die, omwille van hun eigen gewin, de meest draconische wetten uitvaardigen en een complete beroepsgroep, de ambtenaren, hebben gecreëerd. Een beroepsgroep die ons ten dienste zou moeten staan om onze samenleving te regelen. Een beroepsgroep die onze maatschappij uitholt met regeltjes en eigen plannetjes om zichzelf in stand te houden. Een beroepsgroep die zich aan ons verkoopt als dat zij ons voorziet van faciliteiten om ons leven prettiger te maken. Maar dat is het geïdealiseerde, klautergouden, afgodsbeeld waar wij als volgzame schapen onszelf van proberen te overtuigen.
Wat zijn de gevolgen van Parijs? Wat zijn de directe maatregelen die de de machtigen en hun vazallen afkondigen? Ze sluiten de grenzen, sturen hun slecht getrainde en prima bewapende ordehandhavers in grote getallen de straat op. Symptoombestrijding, het dempen van de spreekwoordelijke put nadat het kalf is verdronken. Maar daadwerkelijk iets constructiefs doen, zoals het vinden van de manipulatoren, de dieper verborgen schuldigen, de organisatoren te vinden en deze rücksichtslos naar het door hunzelf beloofde paradijs te exporteren… Nee, dat is niet in hun belang. Want door het klimaat van angst dat is geschapen zijn de machtigen in staat zichzelf nog beter te verkopen en tegelijk hun drang naar controle van ons te verpakken in het prachtige excuus “veiligheid”.
Maar, wanneer ik een wapen koop en dat ga dragen ben ik ineens een crimineel. Wanneer ik een van de verdwaasde figuren die het voorzien hebben op mij of mijn naasten zou afschieten speel ik eigen rechter. De machtigen en hun vazallen zouden mij opsluiten in een kooi en een prachtig schijnproces voeren waarbij zij zich zouden beroepen op door hunzelf geschreven regeltjes, volgens door hunzelf bepaalde procedures.
Terwijl om mij heen de onschuldigen, de gewoon hun eigen geluk nastrevende mensen worden geofferd aan het totale gebrek aan daadkracht en slagvaardigheid van de heersende klasse vallen de harde klappen in het zo zorgvuldig serviel gehouden volk. Maar hoelang nog?
