Ja, ik ben weg bij het bestuur van Rugby Academy MiddenOost. Heb afscheid genomen. Deels om de zaken in het vorige stukje maar vooral omdat ik het niet trek om steeds aangesproken te worden op de verantwoordelijkheid van iemand anders. Ook voor mijzelf deze onfrisse zaak maar eens op een rijtje zetten dus, want afscheid nemen van de Academy, waar ik keihard voor gewerkt heb om de zaken goed en professioneel voor neer te zetten, is in zekere zin een opluchting maar zeker niet leuk.
Zoals ik mijn afscheids e-mail al heb aangegeven (en wat de WCEend natuurlijk ontkent) gaat het met name over de hoge absentie van de trainingen en het hoge percentage geblesseerden. Enfin, hierbij de argumentatie die voor mij de doorslag gaf:
- Lage opkomst
Al tijden hoorde ik berichten over – en constateerde ik – een bedroevend lage opkomst tijdens de trainingen. Tot op heden is er door de TC geen duiding gegeven waar dit aan kan liggen. Als er al een reden genoemd werd is dit meestal in een, naar mijn mening, denigrerende toonzetting naar de ouders, die zouden kiezen om voorrang te geven aan het schoolwerk, danwel naar de spelers toe. Harde onderbouwing mist hier echter, daar er geen daadwerkelijke gesprekken en monitoring hebben plaatsgevonden.
- Blessure
De Academy wordt geconfronteerd met blessures, voor een deel te verklaren door de aard van onze sport, maar voor een ander deel duidelijk, volgens de door mij bevraagde medici, te wijten aan overbelasting en een gebrek aan deskundige begeleiding. Juist hier zou de Academy heel veel meer kunnen en moeten doen.
- Communicatie
In mijn optiek functioneert de TC als een eiland binnen de Academy. Communicatie naar derden (ouders, bestuursleden) gebeurd op zijn zachts gezegd onhandig. Ikzelf ben van meerdere incidenten op de hoogte, zowel binnen de bestuurlijke kring als naar ouders van deelnemers en wordt daar op aangesproken. Wanneer dit tijdens bestuursvergaderingen door mij naar voren gebracht werd, kreeg ik hier geen afdoende antwoord op en werden de betreffende ouders door de hoofdtrainer en het hoofd TC enigszins lachend weggewuifd als “lastig”.
De rapportage over de voortgang van de deelnemers, het belangrijkste communicatie item voor de TC, is nog steeds niet op orde. Dit is iets waar met regelmaat door zowel de ouders als binnen het bestuur om gevraagd is. Men beschikt niet over een nul meeting, men beschikt niet over objectieve prestatiemetingen en is dus niet in staat om een rapportage te produceren anders dan een op subjectieve “de mening van de trainer” een spelers rapport samen te stellen.
- Management
Hoewel ik het belang van de juiste diploma’s onderschrijf, wordt er in mijn optiek teveel nadruk gelegd op eventuele papiertjes en wordt voorbij gegaan aan het feit dat er ook nog zoiets is als een natuurlijk talent. Ik ben van mening dat bewezen goede trainers in de gelegenheid gesteld moeten worden zich gedurende hun deelname aan onze Academy verder te bekwamen en actief begeleid moeten worden om de door de NRB vereiste diploma’s te verwerven.
Het hebben van een diploma is slechts een garantie dat er kennis aanwezig is en geen garantie dat er daadwerkelijk goede trainingen gegeven worden. Door te luisteren naar de terugkoppeling van verschillende van onze deelnemers, en met hun – en hun ouders – in gesprek te gaan is mij duidelijk geworden dat er grote verschillen bestaan tussen de trainingen van de verschillende trainers en de beleving daarvan bij de deelnemers.
Door mijn regelmatige contacten met de trainers kan ik vaststellen dat er wordt afgeweken van het trainingsprogramma en ook van de richtlijnen die door de TC zijn opgelegd. Zelfs is het trainers soms niet duidelijk wanneer er training geven dient te worden, met name tijdens of vlak voor vakanties en vrije dagen.
- Trainingsprogramma
Ondanks signalen, zie voorgaande punten, is de TC absoluut niet actief in het zoeken naar verbetering of gewenste aanpassingen. Men houdt vast, in tegenstelling tot andere Academies, aan het door de NRB ontworpen programma. De door mij, naar aanleiding van de vele blessures, aangedragen sponsor – een van de beste sportartsen in Nederland gespecialiseerd in jeugd topsport – wordt stelselmatig genegeerd terwijl juist zijn input en kennis van wezenlijk belang is voor de verbetering van ons trainingsprogramma. Sterker nog, het enige contact wat er tot nu toe geweest is tussen DSG en de TC is via een geassocieerde verlopen.
- Algemeen
Het is mijn mening dat de TC en de hoofdtrainer voorbij gaan aan het feit dat zij met jonge kinderen te maken hebben. Zij verwachten van 11, 12 en 13 jarige kinderen een mate van hardheid en volwassenheid die op die leeftijd gewoon niet haalbaar is. Kinderen in de (pre) pubertijd zijn, wetenschappelijk bewezen (zie bijvoorbeeld het boek “Het Puberbrein”), geestelijk gewoon niet in staat om zich aan strenge richtlijnen te houden. Voorstellen om kinderen thuis te laten trainen ed. waarbij de indruk gewekt wordt dat de deelnemers lui zouden zijn of onwillig – die ik voorbij heb zien komen in e-mails – zijn wat mij betreft niet gegrond in de realiteit. Niet alleen hebben veel van onze deelnemers een moordend weekschema om alles te kunnen combineren, maar er moet ook ruimte zijn voor rust in een gecombineerd trainings- en scholingsprogramma.
De TC en de hoofdtrainer, gaan voorbij aan bovenstaande en kondigen allerlei maatregelen en procedures af om de deelnemers, op straffe van, te proberen te monitoren en in het gareel te houden. In plaats van deelnemers die wegens overmacht (openbaar vervoer) te laat komen te verwelkomen op de slecht bezochte trainingen sluit onze educatief onderlegde TC deze deelnemers uit van de training en laat ze het schoolplein aanvegen. In plaats van in gesprek te gaan en persoonlijk belangstelling te tonen voor geblesseerde deelnemers vervalt elk contact en verwacht de TC via een formulier op de hoogte gehouden te worden.
Ik beloof jullie, dit is het laatste stuk kostbare digitale ruimte wat ik aan deze zaak spendeer. Wat ouders en belangstellenden hiermee doen? Geen idee. Vanuit verschillende ouders die contact met mij hebben opgenomen is er toch een ernstige zorg uitgesproken. Ik hoop dat wat ik als bestuurder niet voor elkaar kon krijgen door de ouders afgedwongen zal worden zodat de Academy een echte gezonde kweekvijver voor talenten kan worden.
