In mijn professionele hoedanigheid is mij een prachtig voorbeeld ter ore gekomen van hoe het niet moet. Een van mijn (zakelijke) relaties vertelde mij dit verhaal.
Het betreft een functie voor Marketingmanager bij een groep van 3 bedrijfjes. De functie staat uit via een werving en selectiebureau. De kandidaat reageert via de e-mail. Het gesprek met het werving en selectiebureau heeft plaats en de kandidaat word door deze geschikt bevonden. Maar, (let op, fout nr.1) het betreft hier een nieuwe functie, iets wat er nog niet is. Er is ook geen functieomschrijving beschikbaar.
Gesprek 2 (met de daadwerkelijke leidinggevende) vind plaats. Directeur zus en me zo staat op het kaartje. Ook bij het gesprek aanwezig is een interim dame (die nu die functie “erbij” doet) van bedrijfje 1 (kleine fout, interim dame, in deze tijden zelf wel te porren voor een langere opdracht, dus niet echt objectief). Gesprek gehad, terugkoppeling naar het werving en selectiebureau (en de kandidaat) positief. Kandidaat ook erg positief. De o zo belangrijke “klick” is er.
Gesprek 3, met de algemeen directeur van de groep (in de branche redelijk bekend) wordt door het werving en selectiebureau omschreven als een botte man, direct. Wat gelul over koetjes en kalfjes, wat vakinhoudelijk gezwets en weer is er de “klick”. Sterker nog, de botte man geeft in het gesprek aan dat wat hem betreft de zaak bekeken is. Terugkoppeling naar werving en selectiebureau positief, van beide kanten.
Bedrijf (bij monde van de interim) check de referenties, die zoals te verwachten laaiend positief zijn, diegene van mijn relatie in ieder geval wel.
En dan nu het arbeidsvoorwaardelijke deel, zou je denken……. Nee hoor …. In verband met de bedrijfspolitiek dient er een teleconference plaats te vinden met de marketingbaas van het moederbedrijf, een Fransoos. Oké, als je als directie niet al te stevig in je schoenen staat en niet overtuigd bent van je beslissing kan dit nog. Kandidaat weer naar bedrijf, techniek faalt dus uiteindelijk een gesprek per telefoon 1 op 1. Terugkoppeling positief.
Nu dan het arbeidsvoorwaardelijk? Nee hoor, weer een gespreksronde maar dan nu met 2 bedrijfsleiders. Ook in dit gesprek (waar melding wordt gemaakt van het feit dat de kandidaat toch al praktisch een collega is) geen schokkende dingen.
Jullie raden het al, de kandidaat is uiteindelijk niet aangenomen. Er bleek toch nog enige twijfel te zijn bij het bedrijf. Ja. Want ze hadden in het verleden ook al een verkeerde persoon aangenomen en die heeft na 6 maanden ofzo aan zijn stutten getrokken.
Als mij dit soort verhalen ter ore komen gaat mijn bloed koken. De kandidaat zit stuk, voelt zich onheus behandeld, zelfs negatief beoordeeld, snapt er geen zak van (ik zeg niet dat het zo is, maar ik kan het me zo maar voorstellen). Het bedrijf is weer geen stap verder. Bij twijfel moet je direct communiceren. Niet rekken maar oplossen. Maar ik schat dit traject in als slecht management. Zorg, voor je mensen gaat beoordelen, dat je een duidelijk beeld hebt van de functie. Zorg dat je weet wat je bedrijf nodig heeft. En als je als directeur enige waarde hecht aan je overwicht op je team dan ben jij dus de laatste beslisser. Je laat niet iedereen een plasje doen, want dan verzuipt het geheel al snel in eigenbelang. De 3 van de eerste 3 gesprekken (werving en selectie, Directeur zus en me zo en de Algemeen directeur) zouden zondermeer in staat moeten zijn zelfstandig een beslissing te nemen.
Vandaar ook de titel boven dit stukje.
Jan, mocht je het lezen…. Je weet nu in ieder geval wat er over jou en je bedrijfjes gezegd wordt in het circuit….. want de wereld is klein, heel klein.
PS. Afgaande op de referentie (V., nooit gedacht dat je zo gloedvol kon praten). Mocht er iemand een geweldige marketing manager zoeken, ik weet er een die op zoek is en graag voor een daadkrachtig bedrijf wil werken!
