Ik las een noodkreet, geschreven uit het hart, van een dappere dame. Dapper, omdat ze het lef heeft uit de anonimiteit te treden. Dapper, omdat ze durft te benoemen wat in haar ogen, en in de ogen van velen met haar, mis is in Nederland. Dapper, omdat zij zichzelf zomaar in een hokje durft te plaatsen (Henk en Ingrid). Hoewel ik het niet eens ben met de oorzaken die die deze Ingrid aanwijst voor de malaise waarin wij, collectief, zijn verzonken ben ik geroerd door haar eerlijke zorg voor het bestaan en haar, als een zwaard van Damocles, boven het hoofd hangende spookbeelden.
De redenen die zij aanwijst zijn erg kort door de bocht. Het waren niet alleen de banken, het was meer een algemeen ingevoerd idee dat we moesten blijven groeien, dat we geld moesten blijven uitgeven aan (on)zinnige zaken en dan het liefst steeds meer geld. En wanneer je geen geld had om uit te geven dan leende je dat geld gewoon, voor een auto, voor een huis, eigenlijk voor zo’n beetje alles. Het was een nieuwe, snelle, cultuur, die eigenlijk al lag ingebed in het kapitalisme dat wij allen voorstaan. Het “ik” gevoel dat steeds verder oprukte, de jaloezie op mensen die het “beter” hebben en het leven voor de buitenwereld. We zijn druk met het bijeenschrapen van zoveel mogelijk geld, geld dat overigens in het huidige monetaire systeem geen enkele andere waarde heeft dan de waarde die wij het zelf toedichten.
Wanneer is genoeg ook echt genoeg? Waarom wil je eigenlijk zo vaak op vakantie, elke 2 jaar een nieuwe auto en steeds vaker een groter huis kopen? Welke luxe is teveel?
De huidige tijd is een gevolg van ons eigen handelen. Van onze eigen gemakzucht en onze eigen hebzucht. We slaan nu als een dolle om ons heen om de schuldige aan te wijzen, terwijl we met z’n allen verantwoordelijk zijn. Wij hebben de situatie gezamenlijk zover uit de klauwen doen gieren. Alle zaken die nu gebeuren zijn slechts symptomen, gevolgen van onze eigen hebzucht. Natuurlijk hebben sommigen meer gejat dan anderen, maar dat hebben we toch zelf laten gebeuren? De banken hebben we toch zelf zover laten doorschieten, door zelf aan te dringen op steeds meer winst?
Maar wat is nu de oplossing? Een geest die uit de fles is stop je niet eenvoudig weer terug. Ik ben bang dat, historisch gezien, er een revolutie of een oorlog nodig zal zijn om de zaken weer in perspectief te krijgen. Want ik zie niet gebeuren dat de huidige machthebbers zo verstandig zijn dat zij hier snel een oplossing voor zullen creëren. Die zijn namelijk veel te druk bezig met het (ver)vullen van hun eigen hebzucht.
