Je zou denken dat de ambternaren en bestuurders van Almere iets eenvoudigs als een markt toch wel fatsoenlijk kunnen organiseren. Toch? We doen dat al sinds mensenheugenis namelijk, een markt. Niet zo moeilijk, een verzameling kramen – en tegenwoordig ook volledig uitgeruste verkoopwagens – een plein of gezellige plek met faciliteiten zoals water en stroom, een ambtenaar om de centjes te innen en alles een beetje te organiseren. Meer is het niet.
Helaas, u rekent buiten de geldingsdrang en vernieuwingszucht van “de ambtenaar”. In Almere is een complete afdeling gevuld met ondeskundigen die zich moet buigen over iets wat de ambtenaar per definitie vreemd is, commercie. Niet gehinderd door kennis van zaken, behalve dan de (zelfopgestelde) regeltjes, is deze afdeling vakkundig bezig om het laatste bastion van toegangkelijke gezelligheid in Almere de nek om te draaien.
De markt in Almere Buiten is verworden tot een farce, waar de marktlui gedwongen staan omdat zij anders niet toegelaten worden tot de (wel lucratieve) zaterdagmarkt in Stad. Het publiek laat het zieltogende marktje massaal links liggen en de marktlui verdienen nauwelijks hun stageld terug. De markt in Haven, ook al geen hardloper voor de marktkooplieden, is verspreid over een tweetal pleinen en daartussen een slecht bezette straat.
Eigenlijk is de enige markt waar ik graag loop die in Stad. Helaas, qua parkeren ook niet de makkelijkste maar er is in ieder geval levendigheid. Het marktterrein is groot, de kramen staan bij elkaar, er is een grote diversiteit in aangeboden waren en er is ook nog ruimschoots gelegenheid een kopje koffie te scoren bij een van de aanbieders rond het plein. Gelukkig hebben de ambtenaren daar ook wat op verzonnen. Binnen afzienbare tijd zal het plein dat nu de markt huisvest omgetoverd worden tot een park zodat de markt hier ook niet meer gehouden kan worden en daardoor alsnog naar de knoppen geholpen is.
De marktcommissie, een groep vrijwilligers die de marktkooplieden vertegenwoordigen in overleg met derden, is al jaren met de gemeente Almere in overleg om de situatie van Haven en Buiten te verbeteren. Vele voorstellen zijn al over tafel gegaan. Voorstellen die hout snijden. Voorstellen die nieuw leven in de markt zouden kunnen blazen. Waar de samenwerking met de ondernemersverenigingen prima loopt hapert de communicatie met de gemeente. De gemeente die juist zou moeten faciliteren weigert aan alle kanten haar medewerking.
Klagen heeft geen zin. De ambtenaren en de verantwoordelijke wethouder zijn niet genegen om in gesprek te gaan. Schriftelijke klachten verdwijnen zonder enkele reactie in het grote grijze archief. Rechtzaken worden aangespannen en gewonnen. Het vonnis wordt omzeild. De ombudsman doet uitspraak en tikt de gemeente gevoelig op de vingers. En wordt gewoon genegeerd. Wat er wel gebeurd is dat een koopman die succesvol de gemeente voor de rechter daagde vanaf de uitspraak de voet dwars wordt gezet. Want, kleinzielig en een slechte verliezer is de gemeente wel wanneer ze bakzeil moet halen.
Mijn conclusie is dan ook dat de gemeente Almere haar inwoners geen gezellige markt gunt. Dat de ambtelijke en bestuurlijke molens zichzelf vooral belangrijk vinden en hun, elders gefaalde oude koeien, als een in steen gebeiteld verlichting van de mensheid beschouwen die zij ter meerdere eer en glorie van zichzelf er vooral door dienen te pushen.
