Een beetje vent doet dit natuurlijk nooit.
Het staat natuurlijk al hier vermeld dat wanneer iets mij raakt ik er een stukkie aan spendeer. En ik moet zeggen dat ik hierover behoorlijk kwaad ben.
Natuurlijk zag ik het al aankomen, ver voor het een feit werd. On the rebound begon deze lapzwans, ondanks dat zijn scheiding nog lang niet afgerond was (en dat bij het schrijven dezes nog steeds niet is), een relatie met een aantrekkelijke dame. Toevallig een vriendin des huizes. “Lieverd, ik gun je alle geluk, maar dit gaat niet goed” en dergelijke teksten werden door mij gebezigd. Maar ja, een verliefde vrouw… dan kan je natuurlijk beter tegen een betonnen muur lullen. Toen de relatie zich voortzette en de tortelduifjes ondertussen de jaar grens waren gepasseerd begon zelfs ik te twijfelen aan mijn eigen inschattingsvermogen. Jammer genoeg blijkt nu dat ik het toch weer bij het juiste eind had.
Nadat er in gezamenlijk overleg (!) een kinderwens – na een eerdere mislukte poging – omgezet werd in een zwangerschap, trok Franc aan zijn stutten. Naar een andere dame welteverstaan. Hij had zijn ‘soulmate’ ontdekt. Al een tijdje overigens, maar ja, je gooit geen oude schoenen weg voor je weet dat de nieuwe comfortabel passen.
Dan ben je in mijn ogen een lul. Willens en wetens een dame, waar je al langere tijd een relatie onderhoudt, bezwangeren en je dan onttrekken aan de gevolgen van jouw acties, de gevolgen van jouw geilheid. Door die dame te laten zitten en alleen op te laten draaien voor de zwangerschap en alle emotionele dingen die daarmee samenhangen. Je lekker onttrekken aan alle verantwoordelijkheid en vrolijk de volgende op je paal zetten. Heel chique.
Wat mij betreft hoor de dan bij het rapaille (kan ik eindelijk dat woord eens gebruiken). Een echte vent neemt zijn verantwoordelijkheid, zorgt voor anderen en laat ze niet in de steek wanneer zaken iets anders uitpakken dan gewenst.
De kwestie is natuurlijk helemaal ernstig gezien het feit dat deze lapzwans de burgemeester van onze mooie stad is. Hoe kan je in hemelsnaam de burgervader van een stad zijn, als je je eigen huis niet eens op orde hebt? Als eerste burger van onze gemeente hoor je van onbesproken gedrag te zijn (de Onno Hoes Clausule). Moreel en ethisch gezien is hij dat al lang niet meer.
Wat mij betreft trek hij (wederom) aan zijn stutten. Hopelijk nu ver buiten de publieke functies. Ik suggereer een klooster of zo. Daar hebben ze in ieder geval ruim ervaring met het toedekken van dergelijke misstappen.
Dit stukkie is op verzoek van de ongeboren dochter enigzins aangepast, zodat zij in de toekomst niet alles via het internet hoeft te vernemen.
